මහත්වරුනි please ..... (පලමු කොටස ) // Gentlemen Please

සතුරෙක් ඕනෑ  කර තිබේ (Mahinda please)

සතුරෙක් නැති තැන වීරයෙක් නැත . වීරයාගේ තරම දුෂ්ටයාගේ තරමටය . දුටු ගැමුනුට එළාරය , ගම්මන්පිලට සාලිය , දෙදහස් නවයේ මහින්ද රාජපක්ෂට ප්‍රභාකරන්ය . 

එළාර දුටුගැමුණු යුද්ධය නාටකය මා කිහිපවරක් රස වින්දෙමි . මම සංවේදී මිනිසෙක්මි . එය මාගේ ජානමය දුර්වලතාවයකි . ජාතියක් හැටියට මගේ ජාතියම අතිශ්‍ය  සංවේදීය . එය අපේ ජාතියේ  archili's heel එකයි . මහින්ද මාමා ප්‍රමුඛ කුරහන් සාටක නඩය ඇල්ලුවේ ඒ නිලයයි . මුලින් මුලින් මහින්ද මහත්තයා , පොඩි උන්ගේ ඔලුව අත ගාද්දී , ආච්චිලාට කිති කවද්දී , මහා පොළව  ඉඹි ද්දී , රෝහලේ හමුදා භටයින් ගේ හිස අත ගාද්දී,  ඒ නිලය තෙරපුනි  . ඊට ම එක්වූ ශ්‍රී ල නී පය ප්‍රමුඛ ඒ පේට්ට්‍රොනික් නඩයට ආවේනික පැකේජින් එක නැවුම් රසයක් එක්  කළේය . ඒ පාපොච්චාරණයක් කරන්නේ නම්,  ඒ ජාත්‍යාතල් එක මට යම්කිසි වින්දනයක් ලබා දුන්නේය .  

දැන් ඒ  මහා රජානෝ , නැවතත් මහින්ද මහත්තයාට  ඇඳ,  රට බේරාගන්නට පෙරට   විත් පෙර පව් සියල්ල අහෝසි කම්ම කරන්නට යයි යෝජනා කරමින් නැවත ඒ නිලය අල්ලන්ට හදන්නේය . කලකට ඉහත කැලණියේ මර්වින් තනතුරෙන් අස්විය , ඉන්පසු දුටුගැමුණු කුමරා අපිට ඕනෑ  යයි කියා ඔහුගේ සපෝටර්ලා උද්ඝෝෂනය  කළහ . ඔහු නැවත තනතුර බාර ගත්තේය . (මහින්ද මහත්තයා තුළ , මර්වින් සිල්වා තුල ඉන්නවාටත් වඩා විශාල,  මර්වින් සිල්වා කෙනෙක් ජීවත්  වෙන්නේ දැයි මට විටෙක සිතේ . )

නමුත් දැන් එළාරට වඩා විශාල සතුරෙක් අවශ්‍ය වී ඇත .කොටින්ගේ ස්වර්ණමය සමයේ සිටියාටත් වඩා තර්ජනයක් දැන් තියෙන්නේ යයි දැන් කියවෙන්නේ ය . මුළු යාපනයේම කොටිය . මහින්ද මහත්තයාට වැරදීමකින් උන්ට චන්ද අයිතිය දුන් නිසා (මම මෙතෙක් කල් සිතා සිටියේ හතලිස් අටට කලින්ම සර්ව ජන චන්ද බලය ලැබුණාය කියාය ) දැන් උන්ට ආණ්ඩු ඇතිකිරීමේ බලයද ලැබී ඇත . කට්ටියක් දැන් හතුරාගේ හැඩ  තල අප හිත තුල අඳිමින් සිටිති . ඒ සතුරා වූ කලි ,  රටෙන් බාගයකට වඩා වැඩි සේනාවක් ඇති,   නමක් නැති , රුවක් නැති , ගඳක් පමණක් ඇති හතුරෙකි  ද . නොබෝ  දිනකින් ඌට නාම රූප  ලැබෙද්දී , ඌ , අවීචි මහා නරකාදියට අධිපති වසවර්ති මාරයා විය හැක . එක්  අයුරකින් එළාර යුද්දයෙන් ඔබ්බට  ඇත්තේ මාර පරාජය  ම පමණකි . නමුත් අනේ අපේ වාසනාවට වීරයා  මැරිලා නැත ( මැරිලා ඉපදී තියෙන්නේ අපිය )


 නමුත් මට නොවැටහෙන්නේ එක දෙයකි . තුනෙන් දෙකක පාර්ලිමේන්තු බලයක්ද , ත්‍රිවිධ හමුදාවේම සේනාධිනායක බලයද සහිතව විනාශ කිරීමට නොහැකි වූ සතුරා , ඊට වඩා අඩු බලැති  පාර්ලිමේන්තුවක අගමැති පමණක් ලෙස පරදවන්නේ කෙසේද යන්නය . මට මතක හැටියට ( මේ දවස් වල රට පුරා පැතිරී යන අමතක වීමේ වසංගතය නිසා , මගේ මතක ශක්තියද දුර්වල වී ඇත ) පහුගිය පාර්ලිමේන්තුවේ අගමැතිට හිමිවුයේ බුද්ධ සාසන අමාත්‍යංශය පමණකි . එක අතකින් මාර පරාජයට අවැසි වන්නේද ඒ අමාත්‍යංශය ම පමණකි 



ඒවුනාට වික්‍රමසිංහ  (Ranil please)

මිස්ටර් වික්‍රමසිංහ නුවණැත්තෙක් යයි ආකල්පයක් පැතිරී තිබේ .බොහෝ අය මෙන්ම , ඒ intellectual නඩයට හේත්තු වීමට කැමති මිනිසෙක්ද මා තුළ  සිටින්නේය. ලංකාවේම උගත් , කොළඹ විශ්ව විදුහලකින් උපාධිය ගත්  එහෙත් මිස්ටර් වූ වික්‍රමසිංහ හැමදාම ගැසුවේ "ඒ වුනාට ..." කාඩ් එකයි . ඒ කියන්නේ අරක බැරි උනාට මේක පුළුවන්ය .  සරම නොඇන්දාට දේශප්‍රේමිය , කතා කරන්න බැරි උනාට රාජ්‍ය පාලනය පුළුවන්ය , රඟ  පාන්න බැරි උනාට කළමනාකරණය පුළුවන්ය , ගොන් ජෝක් දැම්මට මහවූ දැක්මක් ඇත . 

ආදරේ , ජාතිආලය , එඩිතර කම වගේම , නුවණැති බවත් මැනිය නොහැකි මිම්මකි . ඉදින් ආසියාවේ හොඳම මොලයක් ද නැද්ද යන්න , එයින් ලබා දුන් ප්‍රතිලාභ නැති කලෙක හුදක්ම (ඔප්පු කළ නොහැකි වුවද ප්‍රතික්ෂේප කලද නොහැකි )   උපකල්පනයක් , විශ්වාසයක් පමණකි .

ඒ වුනාට මිස්ටර් වික්‍රමසිංහට  වැඩ කරන්න කාලයක් ලැබීම නැත ...(නැවතත් ඒ වුනාට )... ලැබී ඇත්තේ එක්කෝ නයිට් වොච්මන් චාන්ස් එකකි , නැත්නම් අනුන්ගේ මගුල් ගෙදරක කෑම අල්ලන්නය . නමුත් මෙවර වෙනස්ය . ඉදිරිපත් කලේ දින සියයකට වැඩසටහනකි . ඒ සඳහා දින සියයක් නියතවම ඔහුට ලැබෙනු ඇත . දැන් මේ දින සියය තුළ ලබාදීමට පොරොන්දු වූ වැදගත්  බොහෝ දේ නොලැබෙන බවක් පෙනෙන්නට තිබේ . ලබා දුන් දේ ද ඇත . ඒත්  ඒ ගැන නම් කෙනෙකුට හිතෙන්නේ මේවා දුන්නේ කෙසේද කියා නොව  , කලින් මේවා නුදුන්නේ ඇයි  කියාය .මිස්ටර් වික්‍රමසිංහ  මගදී මේ (ජෝන් වැල්  ජෝන්  නොව වැලේ වැල්  නැති ) ජෝන් කේස්  එකක් ඇද  ගෙන ගහන්නට හදන්නේ නැවතත් ඒ පරණ කාඩ් එකම දෝ යි මට සිතේ . 



පලි : මම සර්ව අසුබවාදියෙක් නොවෙමි . නමුත් අසුබ වාදී සිතිවිලි දිගේම බලෙන් හෝ ගමන් කරද්දී , සාමාන්‍යයෙන් නොඇල්ලෙන සියුම් තැන ඇතැම් විට අසු වේ .  එක අතකින් මගේ හිත සැහැල්ලු කර ගැනීමට ලියුවකි . මේ සටහන දිග වැඩි වෙන නිසා අදට මෙතනින් නවත්වමි . තව දින කීපයකින් දෙවැනි සටහන පළ  කරන්නෙමි