අත්තලා ගේ ආයෝජන , අප්පලා ගේ මෝඩ කම් සහ අපි

මගේ ජීවිතයට බලපාන්නේ , මගේ සීයාගේ ආයෝජනයන් සහ මගේ පියා ගේ මෝඩ කම් යයි ,  දිනක් මා සිඳුවා,  කිව්වේ අප්පච්චිමය. 

ඔහු කියන්නට උත්සහ කලේ, අපි ආයෝජනය කළ  යුත්තේ පරම්පරා දෙකකට එහා ගැන සිතා බවය . අනෙක් අතට අපේ වැරදි තීරණ බලපාන්නේ , අපිටත් වඩා අපේ දරුවන්ට බවය . 

මේ කියන ආයෝජන මුදල්  පිළිබඳව නොවීය . සීයා කෙනෙක් , මුණුපුරාට කෑමට අඹ ගසක් සිටවීම ගැන කතාවක් මා කුඩා කළ නිරතුරුව ඇසුණි . මේ කියන්නේ ඒවැනි ආයෝජනයන් ගැනය 

එතනින්  එහාට ගැන සිතන්නට වූ කළ  , මේ කියන්නේ සංකල්පමය ආයෝජනද  ගැනය . ඕනෑම සංකල්පයක් , එය බිහිවෙන පරම්පරාවට විහිලුවකි විකාරයකි . ඉන් නොසැලී රැකුනොත් එය ඉන් පසු පරම්පරාවට එය විකල්ප මතයකි . එය හොඳින් ඇවිලෙන්න ගන්නේ තෙවැනි  පරම්පරාව තුලය .

උදාහරණයක් ලෙස අපි සිහින දකින සහජීවනය සහ ජාතිකත්වය අතර නියම මාත්‍රාවට මුසු වූ චින්තනය , අපේ ජීවිත කාලය තුළ  ලැබෙන්නේ නැත . අපේ පරම්පරාවේ හිත්  වල ඇති යුද්ධයේ තුවාල පුර්ණව වේලේන්නේ  නැත .  අම්මා අප්පා නැතිවු දරුවන්ගේ දුක  ඊළඟ පරම්පරාවේ ද යම් දුරකට කිඳා  බසිනු ඇත . ඒත් ඉන්පසු පරම්පරාවට ඒ බර නැත . ඉතින් ඉතිහාසයට නිවහල්ව සිතිය හැකි වනු ඇත . නමුත් එය ඉබේ සිදු නොවනු ඇත, ඒ සඳහා ආයෝජනය පටන් ගත යුත්තේ අපය . එය කළ  යුත්තේ තැන්පතුව කල් පිරෙන්නේ තව පරම්පරා දෙකකින් බව දැන දැන  මය .

අපි පතන යහ සමාජය , පරම්පරා දෙකකට අතික්රමනය කර ඒ සඳහා අවැසි වටිනාකම් වල බීජ දැන්මම රෝපණය කළ  යුතුය ... එතකොට යමෙක් කියාවී  "ඕක තමයි දිගු කාලීන  ජාතික ප්‍රතිපත්තියක් ඕනේ කියන්නේ " ...කොහෙද මේ පක්ෂ ක්‍රමේ නිසා .....එහෙමද ?

වටිනාකම් වැඩෙන්නේ ප්‍රවාද මතය . ඉන්පසු පවතින්නේ ඒවා සම්මතයන් වීම මතය . දැන් අපි කළ යුත්තේ ඒ ප්‍රවාද තැනීමය . අපේ ප්‍රවාද කෙතරම් යාවත් කාලිනද ?  

බොරු නොකියන වීර කතා , හොරකම් කළ  රජවරුන් ජනතාව විසින් එලවන වීර කතා නොමැත . අපේ වීර කතාවල සහජීවනය , සමගිය, එකමුතුබව ගැන කියවෙන කතා කීයක් ඇත්ද . ඇත්තේ එක් වීරයෙක් , මුළු රටක් බේරා ගන්නා කතා නොවේද .

ඉතින් අපිත්  අත්  බැඳ ගෙන දියසේන එනතෙක් බලා සිටිමු ද ..