Whales

I feel the tremble
beneath my feet
pulling their hulk
as they gently swim
I hear their breathing
through the hollow of their being
I feel the spray of their sighs
erupting out of the water
on my face
I feel their presence
The whales
That are my memories

Promises// පොරොන්දු

The day 
She remembers  well
 he said 
“Will love you forever
And a day”
But Some vows 
Start fading
As soon as they are made
All that remains 
Faint Twine of hope
Flickering  memory of 

Half a life time away
Disrobing her , his gaze 
To shriek or flee
She could not resolve
“Resist and I’ll stab
Eighteen no less”
Alas some promises are kept
A naked body lies lifeless
In a puddle of red 
 ***

“ආදරෙයි අනන්තයට “
මතකයක් පමණි අද 
එකින් එක බිඳෙන රැහැන් 
බලාපොරොත්තු 
කඩවෙන්න ම උරුම 
සමහර පොරොන්දු 
හුස්මක පාවෙලා යන 
දිවුරුම්, 
ඉතිරි කර සුසුම් 

වෙනත් භවයක් 
වියරු නෙත් යුගලක් 
ඇඳි වත බලෙන් ලිහන 
බැල්මක් 
වක් පිහියක්

“කොටනවා අම්මපා  
කට වහන්  ඇල වෙයන් “
සමහර පොරොන්දු 
අකුරටම ඉටුවෙන 
ඈ  නග්න සිරුරත 
නිසලව ලේ විලක් මැද  

ඊයේ රෑ වැස්සා

ඊයේ රෑ වැස්සා

ගිගුම් දී

පිහි තුඩු, වැහි බිඳු

කිඳා බැස්සා පපු කැවුත්තට

කඳුලු ධාරා

හැඟුම් බොර කර ගලා

අමතක මතක බොරලු කැට

පෑදී ගලන වේගෙට

පොලොවත් නොසිට නොහිඬව

ඉකි බිඳි රෑ පිරෙන්නට

ඊයේ රෑ වැස්සා අනෝරා

අද උදේ ඒ වගක් වත් නෑහේ

අරැනැල්ලකුත් පායලා හීනියට

ඒ හැටිය අහසේ

Brown Eyes// ඒ බළල් ඇස්

Brown eyes 

where smiles bloomed

in the summer-tide

and ran roots 

inmost down reach

in to the wellsprings

of pains

Tender gasps

move sombre clouds 

to bring down long

to wash away 

frond litter 

of many seasons

Fingertip strolls 

drawn steps long

lingering in autumn’s breath

on bare skin 

still damp

Between blinks 

Day 

Night

and  the breath stops 

***
ඒ බළල් ඇස් 
ගිම්හානයක හිනා මල් පීදුන 
මුල් 
හීතල පොලවට කිඳා බැස 
දුක් 
උල්පත් වලටම ඇදුන 
කෙටි සුසුම් 
අඩු පීඩන කලාප 
අහස කුස් පුරවා 
වැහි වළා ඇදී 
සෘතු ගණන් 
මග දෙපස ගොඩ ගැහුණු පත් 
සේදී යන්නට 
අනෝරා වැහි වැටුණු 
හෙමි හෙමි හිට 
ඇඟිලි තුඩු 
සක්මන්  
නග්න සම මත 
තාමත් තෙත 
ඇසි පිය නැගෙන වාරෙට 
හිරු සඳු නැගේ අහසට 
නවතී ඇදී  හුස්ම 
මදකට 

ගිම්හානය ඇවිදින්

යමින් ගමන් 
ඉබාගාතේ 
ගිම්හානය 
ඇවිදින් 
ඉස්තෝප්පුවටම 
පාදනවා උගුර
ලජ්ජාශීලිව

බැරිම තැන 
තට්ටු කරනවා 
අව පැහැ 
මල් වීදුරැ කොටුවට 
දොර පියන 
"ගෙදර කවුද "
විමසත් 
ආචාරශීලීව  


ඉන්නෝනේ 
ඇහුන් නෑ වගේ 

"විවර කරන්න 
දොර කවුළු 
ඉඩ දෙන්න 
මට එන්න "
මුමුනන්නේ 
අයදින්නක්
තරමට හීනියට 

ඉන්නෝනේ 
ඇහුන් නෑ වගේ 

සිද්ධාර්ථට ලව් කිරීම හෙවත් බුදුන්ට පොඩ්ඩක් ඉන්න කීම

"කාමේසු මිච්චා චාරා ....."

ක්‍රේල් කොන්ඩේ 
නදළු දෙතොලේ 
සිහින් දෙබැමේ 
අනේ ලස්සන
මේ බුදු පිළිමේ 

නාඹරේ 
ඒ කුමර කාලේ 
සිද්ධාර්ථ ඉන්ටැහැ 
නළුවා වාගේ 

අපේ අබගේ 
එදා නොහිටියේ
ඇහින් දකිනට 
සුපුන් එ රුවේ 


"....වේරමණී සික්ඛාපදන් ..."

පලි : දන්නා තරමට තමන්ව  අත නොහැර නිවන් දැකිය  නොහැකි බව කියාදුන්නේ බුදුන්මය. මාලිගාව, රාහුල පුතු, කන්ථක අසු, යශෝදරාව මෙන්ම සිද්ධාර්තව ද හේ අත්හැරියේය. සිද්ධාර්තව අතහැරියේ මුලින්මද, අන්තිමටද කියා මට තවම නිගමනයකට ආ නොහැක. නමුත් මට හිතෙන්නේ ඒ මුලින්ම කියාය, අන්තිමේදී අත හැරියේ මමත්වයයි. 
ඒත්  බුදුන් වහන්සේට පොඩ්ඩක් ඉන්න කියා, අපි සිද්ධාර්ටථ බදා ගෙන  පට්ට ලව් ය. 

බජට් ඉස්පීච් එක

ගරැ කතානායක තුමනි

ආරිච්චි බෝරිච්චි
පාට පාට සබන් බෝල
ඒ අතට මේ අතට
සමනළ පාටට
ලාබ හීන

මඩි  තරකරගන්න
බ්‍රෝ
පටි තද කර ගන්න
සහෝ

ටොයි ටොයි ටොයි
බයියා බබා
බයි බයි බයි
ටොයියා බබා