සිරිසේන නම් වූ විරුධාර්ථ // Sirisena Contradictions

පහුගිය දිනෙක මම, මොහාන් රාජ් ගේ වික්ටෝරියා ගැන ,  අනුර කුමාර කල කතාව ඇසුවෙමි .  ඔහු පොතේ අවසානය උපුටාගෙන   කියවීය. ඉන් කියවෙන්නේ අස්වයෙකුට දාව බැල්ලියෙකුගේ  කුසින් බිහිවන අමුතු විකෘති සත්වයෙක් ගැනය . අශ්වයෙක්  මෙන් කෙසර තිබුනද ,  ඌ බල්ලෙකු මෙන් නගුට වනන්නේය . කතුවරයා මෙය උපමා කරන්නේ අපේ රටේ උපත්ති දෝසයටය ...  මෙහි දිගුවක්  ඔස්සේ  යනවිට , බාගෙට තැම්බුණු නිවහල් චින්තනයකට නිදහස ලැබුණු කළ සිදු වන දෙය , ලිපේ තිබ්බ ගමන් බාන්නට වූ ජාතිකත්වයේ හොද්ද කෑ විට වෙන දෙය හමුවේ 

ජනවාරි අට වෙනිදා ඉපදුනු යහ පාලද විකෘති සත්වයෙකි . නාගරික , ලිබරල් , බටහිර සාංකල්පික පියෙකුට දාව , ග්රාමීය ජාතිකත්ව ගැබකින් මොහු උපන්නේය . මේ සතුන් දෙදෙනා ස්වභාවිකව සංසර්ගයේ  නොයෙදෙති . (ඇත්තටම සිතුවොත් ලංකාවේ නගර තිබේ දැයි විටෙක සිතේ . ඇත්තේ ගම් මය. ඒත්  කොළඹට පොලොන්නරුව ගමකි , නමුත් පොළොන්නරුවට පොලොන්නරුව නගරයකි . කොළඹ ට පොළොන්නරුවෙන් එහා ගම්  ගැන සිතෙන්නේ නැත . එහෙත් එවැනි ගම් ඇති බව පොළොන්නරුවේ එකා දන්නේය . නමුත් පොළොන්නරුවේ එකා කොළඹට ආ විට ගමෙත් නොවේය , නගරෙයෙත් නොවේය . (මෙය කොළඹ එකා නිව් යෝක් , ටෝකියෝ , ලංඩන් ගිය විට ද සිදුවේ). කෙසේ වෙතත් මෙවැනි දෙවර්ගයක් ඇතැයි අපි සිතමු . ඒවායේ දෙවිධියකට හිතන , දෙවර්ගයක මිනිසුන් සිටී  යයි අපි සිතමු .).

අපේ යහපාල ද මුලින්ම හිරවුයේ මේ විරුද්ධාර්ථ යේය . ඒ ඔහු ගැමි ද නාගරිකද යන අනන්යතා ප්රශ්නයේය . අර ඉහත කී බලුස්සයා මෙන් මූ ද විටෙක අභිමානවත් අස්ස සෙයියාවෙන් හිට ගන්නේය , ඉන් පසු නගුට වනන්නේය . (නමුත් අට වෙනිදා ඵලගැන්වූ බලාපොරොත්තුව මේ දෙකම නොවන්නේය)

සිරිසේන මහතාගේ සිතේ තිබුනේ  රාජතාන්ත්රිකයෙකු වීමටය .. බ්රෑන්ඩ් එක සිම්ප්ලිසිටි විය. නමුත් සභාපති තොප්පිය දා ගත් පසු , වැඩේ කොම්ප්ලිකෙටඩ් විය . අද ඔහු හිරවී ඉන්නේ දේශපාලනය හා රාජ්ය පාලනය අතරේය . ජාතිකත්වය හා යහපාලනය අතරේය . දේශිකත්වය හා සංවර්ධනය හා ප්රජාතන්ත්රවාදය අතරේය . (ප්රමුඛතා අනුව එක එකෙහි මාත්රාව කාලානුරූපීව වෙනස් විය යුතු වුවද ) මේවා විරුද්ධාර්ථ වන්නේ , ඒවා විරුද්ධාර්ථ යයි සිතන්නන්ටමය . මේ සියලු මාන කලමනාකරණය කළ නොහැක්කන් ( මහින්ද හා රනිල් යන දෙදෙනාම ඇතුළුව බොහෝ දෙනා මේ ගොඩට වැටෙන්නෝ යයි මට සිතේ ) කරන්නේ මෙහි කෑලී ගලවා , විකුනන්න පුළුවන් කෑලි පමණක් අලෙවි කිරීමය . 

මේ යතාර්ථය පිළිබදව සිරිසේන මහතාට හරි අවබෝධයක් තිබුනේ නැතැයිදෝ  විටෙක සිතේ. ඔහු නිදහස් චතුරශ්රයේ ඇවිදිමින් , සෙල්ෆි ගනිමින් සිම්ප්ලිසිටි බ්රෑන්ඩ් එක වික්කේය . එය ඔහුට පුරුදු දෙයම විය .  කොළඹට මෙය මැජික් විය ... කොළඹට මෙය මැජික් වීමම , අනෙක් පෙදෙස් වලටත් මැජික් ම විය .

නමුත් කාලයාගේ ඇවෑමෙන් අර කවුරුත් මුලින් නො ඇසු කුණුහරුප පැණ    කෙනෙක් ඇසුවේය . " මේක සිංහල රටක් ද නැද්ද ? ඒකීය ද එක්සත්ද ?" . හේ  මීට කෙලින් උත්තරයක් දුන්නේ නැතැයි මම සිතමි ( එක්කෝ  "පාස් " කිව්වේය , නැතිනම් කෝල් අ ෆ්රෙන්ඩ් අවස්තාව ගත්තේය , නැතිනම් " පස්සේ හිතලා කියන්නම් " කීවේය )

මේවා  පිළිතුරු දීමට අමාරු ප්රශ්න යයි මම නොසිතමි . මේ ප්රශ්න දෙකටම උත්තර දෙක බැගින් ඇත . ඉන් එකක් නිවැරදිය (පිළිතුරු මෙතන නොලියන්නේ ඒ ගැන වෙනම සටහනක් ලියන්නට සිත් ඇති බැවිනි. එහෙත්. සිංහල යනු ජාතියක් නොවන බවත්  , එය ආගම මතද රඳා නොපවතීන බවත්, එය දේශිකත්වයක්  බවත්. ලාංකික යන්න ඊට සමාන පදයක් බවත්  . සිංහල / ලාංකිකයන් නොවන ලංකාවේ වෙසෙන අනෙකුන් විදේශිකයන් බවත් මම සිතමි . එමෙන්ම  ජාති වාදය ප්රශ්නයක් නොව ලෙඩක් බවත්  . ඒකීය / එක්සත් යනු ඒ ලෙඩේට බෙහෙත් නොවන බවත් සිතමි . ) . අමාරු පිළිතුර තේරීම නොව , ඉන් පසු ප්රතිපලයට මුහුණ දීමය . අර බිම්බරක් පර සේනා ,  බියෙන් වෙව්ලවූ යයි කියන අප්පච්චිත් මේ ප්රශ්නයට උත්තර නොදී කල් ඇරියේ බයටමය . 

ජනාධිපති වරණයට පෙර දුන් ඒ සංස්කෘතික වෙනස් කිරීමට නම් , දේශපාලනයෙන් ඔබ්බෙන් , රාජ්ය තාන්ත්රික තීරණ ගත යුතුය .  යහපාලනය යහම පාලනය වී , කිරි බඳුනට ගොම රිටි එක් වුයේ , චන්ද දිනන්නට අවැසි ක්රමෝපාය එක එකා ඇඹරු බැවිනි.
මේවාට මුහුණ දිය හැක්කේ දේශපාලඥයෙකුට නොව රාජ්ය පාලකයෙකුටය . මයිත්රීපාල සිරිසේනට එවැන්නෙක් විය හැක. ඔහු එය වටහා ගත යුතුය