සැපයුමට සරිලන ඉල්ලුම // Demand for supply

ටික දවසකින් මොකුත් ලියන්නත් බැරි උනා . (ඒත් ලියවුන දේ කියෙව්වා. )

 පරන කතා ආයෙත් ආයේත් ඇදලා ගන්නවා කියලා හිතන්න එපා, මේ පහුගිය දවස් වල සිද්ද වෙච්චි සිද්ධීන් නිසා මේ කතාව ලියන්න හිතුනේ ටික දවසකට කලින්. සාමාන්‍ය විදියට සති දෙකකට පස්සේ මේ සිද්ධින්ගේ සැර බාල වෙලාද දන්නේ නෑ . ඒත් මේ කස කාරයෝ, පෙරහැර ගැන දෙන ඔත්තුව බැරෑරුම් නිසා මේ සටහන පළ  කරන්න හිතුනා . 

මුලින්ම කියන්න ඕනේ මේක මම අහපු කතාවක් බව . ඉතින් කතාවේ ඇත්ත නැත්ත හරියටම දන්නේ නැත්තෙමි . හැබැයි කතාවෙ යටිපෙල අරුත හා පාඩම , අදාලයි කියලා හිතෙනවා අදටත්. 

උස්වත්ත ආයතනය ගැන ඔබ දන්නවා ඇති . අර තොප්පි දාන , රැවුල වවපු සුනිල් ගේ පවුලේ ව්‍යාපාරය . අර ජුජුබ්ස් හදන්නේ...
ඔන්න එක කාලයක අවතිර්න වුනාලු වෙලඳ පොලට තවත් ආයතනයක් ජුජුබ්ස් වගෙ ජාතියක් නිශ්පාදනය කරන. (ඕක අපේ රටේ (විතරක්ද මන්දා ) හැටියක්නේ . සපත්තු කඩයක් සාර්ථක වුනොත් , මුළු පාරේම පටන් ගන්නවා සපත්තු කඩ . නිකන් වත් කාටවත් හිතෙන්නේ නෑ  දාන්න මේස්  කඩයක් ..)
  වෙලඳ පොලට දාපු මුල් රස කැවිලි පැකට් ටික විකුනුනාලු උණු කැවුම් වගේ. දෙවැනි තොගයත් එහෙමමයි. මුල් මාස හයේ මාර අලෙවියක්. ඉතින් අර ආයතනය නිශ්පාදන ධාරිතාවය වැඩිකලා, අලුතින් සේවකයන් බඳවා ගත්තා. ණයක් අරන් අලුත් බිල්ඩිමක් කුලියට ගත්තා ,  අලුත් මැශින් ගත්තා. හැබැයි පොඩි රහසක් ..දාන දාන බඩු මිලදි අරන් තියෙන්නේ උස්වත්ත ආයතනයෙන් . 

ඔන්න එක පාරම නූල් දීලා දීලා , සරුන්ගලේ නූල  අත ඇරියා. බඩු මිලදි ගැනිම නැවැත්වුවා. වෙච්ච දේ හිතා ගන්න පුලුවන් නේ . අර ආයතනය ණය ගෙවා ගන්න බැරුව බංකොලොත්  වුනා. 

ජුජුබ්ස් වලට විතරක් නෙමෙයි අනෙක් හැම දේ ටත් , බොහෝවිට ඇති ඉල්ලීම මෙවැන්නක්  බව , බොහෝ දේට මෙවැනි ඉරනමක් හිමි නොවේ යයි අපට කෙසේ නම් සිතිය හැකිද ? 

පලි : කවුරුන් හෝ නානසාර උන්නැහේ පාවිච්චි කරගෙන කරන භයානක සෙල්ලම .  අල්ලන අල්ලන දේ රන් වන වරමක් ලැබුණු රජ කෙනෙකුගේ කතාවක් හේතුකොට මෙය ලිය වුනි