තුන් දෙනෙක් ඩබල් දාලා යෑම

බොහෝ කාලේකට,  අපේ අප්පච්චිට සන්තකේටම වාහනේකට කියලා තිබ්බේ පුෂ් බයිසිකලයකි. එතරම් වාහන බහුල නොවූ එකළ , නුගේගොඩ මහා මාර්ග දිගේ පමණක් නොව හයිලෙවෙල් පාර දිගේද බයිසිකලයෙන් ගමන් යාම එතරම් අපහසු කාරණයක් නොවීය .  මේ කියන්නේ එතරම් ඈත නොව අසූව  දශකය මුල් භාගයේය .

ඒ දවස්වල බොහොම අමාරුවෙන් බැංකුවෙන් ණයක් අරගෙන , අපේ ගෙදර හදන කාලයයි . හැම දාම හවස අප පදිංචි වී සිටි නාවල ඇළ  අසළ  කුලී නිවසේ සිට හැදෙන අලුත් ගෙදර වැඩ බලන්නට , අප්පච්චි බයිසිකලයෙන් යන්නේය . නමුත් ඒ තනියම නොවේ . අම්මා ලගේජ් එකේ හිඳ  ගෙනය . මම බාර් එක මතය. කන්දක් ආවිට අම්මා බයිසිකලයෙන් බසින්නීය . අප්පච්චිත් බැස්සත් මම බාර්  එක උඩමය .  එවැනි ගමන් කියක් ගියාදැයි මට හරියටම නිනව්වක් නැත . එහෙත් මුලින්ම එසේ ගිය දවස නම් හොඳටම මතකය . මේ බාර්  එක උඩ  අල්ලා ගන්නට කිසිත් නැතිව හුලන් වැදී  වැදී  මම ගියේ පරාන බයෙනි . එසේ ගොස් අප්පච්චි දවස් කුලිය බේරා  එන තෙක් මම,  වැලි හලා ඉතුරු උන තිරිවාන ගල් ගොඩේ , නැවත ගෙන යාමට ගල් කැට  එකතු කරන්නෙමි. මැණික් වෙන්නේ තිරිවානාමැයි, අත්තම්මා දිනක් කියා තිබුණි . ඒ ගල් ගොඩේ මා සෙවුවේ ඒ වැනි මාණික්‍යයකි.   

දිනක් තනියම අප්පච්චි බයිසිකලයෙන් හන්දියට ගොස් එන විට, වෑන්  එකට ඉඩ දී අයින් කරන්නට ගොස් බයිසිකලය පෙරලි ඇද  වැටි තිබුණි . තමන්ගේ නූතන  විද්‍යාත්මක දර්ශනය අනුව පැනඩෝල් පෙති දෙකක්, අම්මාගේ පෙරැත්තයට තැම්බූ වෙනිවැල්ගැට  වතුර සමගින් බොන ගමන් ඔහු කීවේ  . "තනියම පැදපු  නිසා බැලන්ස් නැති වුනා කියලාය ."

එදා මට ඒ කතාව නොතේරුනි . පහු කලෙක කර දඬු උස්වී බයිසිකල් පදින්න , මෝටර් සයිකල් පදින්න පටන් ගත්තත් මේ කතාව මට නොතේරුනි . නමුත් අද දරුවන් ලැබ , ඉහ නිකට පැහී  ගෙන එද්දී මට මේ කතාව වැටහෙන්නට පටන් ගෙන ඇත . 

ජීවිතේ  බැලන්ස් කරන්නේ දරුවන්මැයි .

පලි  : කොහෙන් ගියත් මැක්කාටම එනවා කියලා හිතන්න එපා .  මේ කතාව ලියන්න පටන් ගත්තේ අර පරණ පීල්  ඇඩ්  එක බලලා ...අර "මෙන්න තුන් දෙනෙක් බයිසිකලේ ඩබල් දාලා යනෝ " කියලා  කෑ ගහන්නේ ... රනිල් , මයිත්‍රී ඩබල් දාලා යන එකේ ලගේජ් එකේ , තව කව්දෝ ඉඳගෙන යනවාදෝ කියලා හිතිච්ච නිසා ...ඒත්  මේ පරණ කතාව මතක් උනා .. ඒ දිගේ හිතන්න ගත්තා ..නමුත් අර මුල් කතාවත් සඳහන් නොකලොත් අඩුවක් කියලා හිතුනා