කෙස්

මට එකපාරටම මතක් උනේ රාස්සිගේ ඇල්ල .

ඈ ඇවිත් හිටිය කොන්ඩේ  කඩා දාලා .

" නාලා ආවේ , කොන්ඩේ  තාම තෙතයි " මගේ සිතුවිලි කියවලා ඈ  බැන්දා  උත්තර .
"මම ආසයි ..දිග කොන්ඩේට " මම දිග හුස්මක් ඉහලට ඇදලා , හීනියට දැනුනු අරලිය මල් සුවඳ නාස් පුඩු දිගේ අරන් හිතේ කොනක හිර කර ගත්තා .

"එහෙනම් කපලා දෙන්නද ලඟින් තියා ගන්න ?"

"අර දෙවනියට කිව්ව එකනම් එච්චර නරක අදහසක් නෙවෙයි "

"ආ ඇත්තද ?"

***

දවල් හිතේ නැගුනු තරහ බොහොම පරිස්සෙමට හිතේ තද කරන ගෙදර ආපු මම , රණ්ඩුවට මුල පුරන්න , කෑම  පෙට්ටිය සද්දෙට මේසේ උඩින් තැබුවෙමි . පුරුද්දට ඈ එය අතට ගත්තේ " ආ මොකෝ මේ අද කෑම  කන්නේ නැතිව ආපහු ගෙනල්ලා " කියා අසමිනි .

"කොහොමද මනුස්සයෙක් කන්නේ , බත් එක පුරාම කෙස් "
බත් පතේ වූ එක්  කෙස් ගස මගේ කතාවේදී පැටව් ගැහැව්වා . 

"අනේ අද උදේ නාලා මන  බත් බෙදුවේ . අපරාදේ ඒක අයින් කරලා කන්න තිබ්බේ .. මාළු කෑලිත් දෙකක්ම බෙදුවා "

"රෙද්ද මාළු ...මම හැම තිස්සෙම කියනවානේ ඕක මෝහිනී වගේ කඩා දාලා ඉන්නේ නැතිව බැඳ ගන්න කියලා පිළිවෙලකට .."

පැතිරුණු නිහඬතාවය මාසිත අවුල් කළේය . ඒ , රණ්ඩුව මා පැතු  අයුරින් දිග නොහැරුණු නිසාවටත් වඩා , ඈ  මෙසේ නිහඬ වූ පසු , ඉන්පසු දින කිහිපයක ඉරණම මා අත්දැකීමෙන් දන්නා බැවිනි .

"හෙට කැන්ටිමෙන් කන්න වෙයි උඹට"  මාසිත උළුක්කුවට මෙන් සිහි ගැන්වීය 

***

"ඉතින් කෝ දෙන්න ඔය කන්නාඩිය "

"ඕනේ නෑ ඕක බලන්න දැන්ම , හිත ගැස්සෙන එක හොඳ නෑ "

"දෙන්න !"

ඒ සියුම් විධානයට යටත් වෙනවා හැරෙන්නට මට කළහැකි වෙන යමක් නොවිණි . මම වෙව්ලන අතින් කැඩපත ආ වෙත දිගු කලෙමි . 

දිගු බැල්මක් . ඊටත් වඩා දිගු සුසුමක් .

"මම දැන් මෙහෙණින් වහන්සේ කෙනෙක් වගේ "

"කේශී , ඩොක්ට කිව්වා වගේ , මෙහෙම කරපුවම  බේත් සැරට  කොන්ඩේ  යනවා පේන්නේ  නෑනේ ."

"හ්ම්ම්ම් ..දේවා ,.. ඔයා ඉස්සෙල්ලාම  කැමති උනේ මගේ දිග කොණ්ඩෙට නේද ?..."

මම දෙඅතින්ම ඈ  මුඩු හිස අල්ලා ගතිමි . සිපගතිමි . එහි උණුසුම මා තොල් වලට දැනුනි .

"කොල්ලා කාලේ හිතුන දේවල් නේ කේශී ..ඔය නර කෙස් වල නැත්නම් මොන ලස්සනක්ද ?"

ඈ හෙලු මද සිනහවේ ගැබ්වුණු මහා අනුකම්පාවක බර මට හොඳින් දැනෙන්නට විය .


පලි : මේ කතාවට නිමිත්ත මා කියවූ කවියක් . කවියාගේ නම දැන් නම් හරියට මතක නැතත් , මතක් විදියට ඩෝසන් ප්‍රීති ද කොහෙද. 


මෙය කෙටි කතාවකටත් වඩා , දිගම දිග කතාවක , කෙටිම කෙටි කොටසක් .