රොක් හඩ්සන්

හඩ්ඩා  අහස දෙස බලා ගෙන සිටින්නේය . කොමලසිරි විදානේගේ හඩ්සන් , ඒ උප්පැන්නේ නම . එය හඩ්ඩා යයි ලඝු වූයේ කවදාදැයි හරියටම නිච්චියක් ඌට වත් නැත . ඒ හැත්තෑ ගණන් වල මැද  භාගයේ යයි යාන්තමට මතකයක් ඇත . පන්ති පහට ගිය හ ඩ් ඩා, ඉන් පැන ආවේ ඉංග්‍රීසි සින්දු කියන්න නොදුන් නිසාය . 

"මචං මල්ලි මේ සයිඩ් බර්න්ස් තියෙනවා නේද ?  " 

ඒ ඔහුගේ සුපුරුදු ඇමතීමයි . මේ සයිඩ් බර්න්ස් කතාවද පරණ කතාවකි . ඒ ප්‍රශ්නය එතනින් එහාට විකාශනය නොවේ ,  හැමදා මෙන්ම හිස්ය . කන්පෙත්තේ සිට අඟලක් පමණ පහලට දික්වුනු , අංශක 45ක ඇලයට කැපුණු පැති  රැවුල ඔහු අභිමානයෙන් පිරිමදින්නේය .

***
ගෝල්පේස් පිට්ටනියට ඔබ්බෙන් ඉන්දියානු සාගරය අටවක සඳ තුරුළු කරගෙන , පැද්දී පැද්දී නලවනවා . පොඩි එකීට ගුඩුස් ගිහින් බිව් සඳ රැස්  උගුරක් සාගරය පුරාවටම ඉහිරිලා 

***

එකදහස් නවසිය අසු දෙකේ, ජූනි මස හැන්දෑවක , ගිටාරයක් තුරුළු කරන්, ඉගිපොප් ගේ , බෝවීගේ සිංදු , උන්ට වැරදුනු තැන් නිවැරදි කරනවා. සින්දු දෙකක් මද රොක්ලන්ඩ් රතු රම් වඩියක් සෝඩා වල දියකරනවා . හිමින් සැරේ තත් පිරිමදිමින්, මතු යම් දිනෙක ලියවෙන , කියවෙන ගීයක ඉන්ටලූඩ් එක ස්වර පේලියෙන් පේලිය අමුණනවා .

" අඩෝ රොක්ලන්ඩ් හඩ්සන් , අන්නාසි කාරයෝ බය කරන්න එපා ...." 
ඇත ඉඳන් කෑගහගෙන කවුදෝ එනවා , පිට්ටනියේ දිගට ඇඳුනු ලයිට් කණුවේ හෙවනැල්ල දිගේ .

***
අටවක රෑ අහසේ තරු ලස්සනට ඉහිරිලා . පිස්සු ජැක්සන් පොලොක්ට බාර දීලා වගේ අද රෑ අහසේ සිතුවම අඳින්න . උල්කාවක් අහස දිගේ ඉරක් ඇඳගෙන කොහේදෝ ඈතක , නමක් නැති වැවකට වැටෙනවා . පත ගෙම්බෙක් නෙලුම් කොලයක් අස්සේ සැඟවෙනවා .

***
ප්ලාස්ටික් කෝප්පයක රොක්ලන්ඩ් රම් , කොකා කොලා හා මුසු වෙනවා .

"අපි මාර බඩු  තමා මචං  මල්ලි දවල්ට පං තොප්පි දා ගෙන , බතික් ෂර්ට් ඇඳන් කැලිප්සෝ ටියුන් ගහ ගහා ක්ලැරන්ස් ව විකුණන් කනවා, මුණ හංගගෙන ....රෑට් රොක් වෙනවා . "

දුම් වළලු, පුළුන් වලාකුළු දිහා බලා ගෙන පාවෙලා උඩට උඩට යනවා . ... හිතත් එක්කගෙන 

***

ආයෙත් මගේ හිත වත්මනට දුවලා එනවා . . 

මේ ඉහේ ඉඳන් පිට දිගේ දාඩිය බිඳු බේරෙන කොළඹ ගිම්හාන රැයක ,හඩ්ඩා පරණ පුරුදු විදියටම ලෙදර් ජැකට් එකක් ඇඳන් ඉන්නවා ...

"මචං මල්ලි ඇයි උඹ සයිඩ් බර්න් දෙක කැපුවේ "  කැස්සක් එනවා . එය දිගට අල්ලනවා ...කැහැළා ඉවර වෙලා හඩ්ඩා පපුව පිරිමැද ගන්නවා . 

"අපරාදේ " ඔහු වාක්‍යය අවසන් කරනවා .

"...සයිඩ් බර්න් තියෙනකන් බොක්කේ රොක් ජීවත් වෙනවා බං  " ඔහු සිතිජයට එහා ලක්ෂයක් දෙස බලාගෙනම දොඩවනවා .
පැති රැවුල පැහිලා , කහපාට හැලජන් ලාම්පුවේ එලියට හොඳට පෙනෙනවා . නමුත් මම මොකුත් කියන්න යන්නේ නෑ .


පලි :
ඇතැම් වස්තු බීජ මම හරිම පරිස්සමට ලෝබ කමට තියන් ඉන්නවා ... හරියට මොකක් හරි නිර්මාණයක් කෙරෙනකන් . සමහර වෙලාවට එක නිර්මාණයක් කරලා මදි .. ඒ නිමිත්ත පට්ට ගහනවා ...ඒත්  හරි නෑ  කියලා හිතෙනවා .. මේ ඒ වගේ එකක් . මෙයින් ම ලියවුනු දෙවැන්න මින් පසු පළ කරන්නම් .... ඒත් තාම හිතට හරි මදි .

මෙවැනි චරිත අපේ සමාජයේ කාලයක හිටිය බව මතක තියෙන්නට ඔබ ඇතැමෙකුට වයස ඇති . තවමත් කොළඹ ජරා ජීර්ණ වූ තැබෑරුම් තුළ මොවුන් හැංගිලා ඉන්නවා .