සංගීත කාරයෝ බොහොමයි

මේක නිකන් දිනපොත් සටහනක් වගේ , අන්තර්ජාලයේ සටහන් කරන . ..( ආ බ්ලොග් සටහන් කියන්නේ ඒවට නේද ? )

සංචාරයේ අවසන් සති අන්තයේ ඔහේ ඇවිදගෙන යනකොට ,   මුහුද ඉව කර කර , ඔන්න අපි ආවා වෙරලක් අද්දරට . මහා කාස්ටක අව්ව . ඒත් අව්වෙන් මෑත්  වෙච්ච ගමන් හිරිගඩු පුප්පන හීතල .එක පාරටම කණේ  වැටුනේ පියානෝ වාදනයක් . පවුරේ කොනටම වෙන්න තියපු , පාට  පාට පියානෝවක් ඉස්සරහ ඉඳගෙන ඉන්නවා කොන්ඩේ  දිග හාදයෙක් .
ඔහු වාදනය කරනවා ඉතා මිහිරට . ඔහු ඇස් වහගෙන  වාදනය කරනවා . 

මට මතක් උනා ගුවන් යානයේ සඟරාවක කියවපු මේ පියානෝ ගැන කතාව (http://www.streetpianos.com/
 . පාට පාට පියානෝ , ප්‍රසිද්ධ තැන්  වල තියපු කලා කාරයෙක් ගැන (මෙන්න ලින්ක් එක ). කලාව උපදින්නේ මිනිස්සුන්ගේ ඇතුලෙන් . ඇතැම්විට කලා කාරයා ඊට බාධාවක් . මේ වැඩෙන් රසිකයා හා කෘතිය අතර දුර අඩුවෙනවා නේද කියලා හිතෙනවා .

ඔහුගේ ඉස්සරහ වයසක කාන්තාවන් දෙදෙනෙක් තාලය අල්ලනවා . පොඩි එකෙක් ඔහු ළඟටම වී බලා ඉන්නවා . ඔහු අවසාන ස්වරයත් වාතයට මුසු වෙලා , මුහුදු හුළඟට පාවෙලා යනවා .

ඔහු නැගිටිනවා . පොඩි එකාට හිසෙන් සන් කරනවා අසුනෙන් ඉඳ ගන්න . පොඩි එකා ඉඳ ගෙන ඔහු දන්න තාලයක් (හැපී බර්ත් ඩේ ටු යූ ..) වාදනය කරනවා . ආච්චි ලා දෙන්නා යන්න නැගිටිනවා . ඔවුන් මාව පහු කරගෙන යන ගමන් , මද හිනාවකින් සංග්‍රහ කරනවා . අර මුල් වාදකයා පරණ වෙච්ච මල්ලක් කරේ දා ගෙන , බයිසිකලයකුත් තල්ලු කරගෙන එනවා .

"ඔබ එය රසවින්දද ?"

"ඔව් ඉතා රසවත් "

" ඔබ කැමතිද මගේ සී ඩී තැටියකට ?"

"අතේ සල්ලිත් නෑ ..කීයද ?" ( මගේ ශ්‍රී ලාංකිකකමද මන්දා ඉස්සර වෙනවා )"

" නෑ   සල්ලි එපා , ඔබ අරන් ගිහින් රස විඳින්න "

ඔබත් රසවිඳින්න

මට එක පාරටම , අවුරුදු ගානකට පෙර , කොළඹ , ඉන්ධන පිරවුම් හලක , තමන්ගේ වියදමින්ම මුද්‍රණය කළ නවකතා පොත් කීපයක් මල්ලක දා ගෙන, හුලං  පොම්පේ ට දික් ගැහුණු පෝලිමේ,  වාහන ගානේ ගිහින්, විකුණන්න  හදපු කතුවරයෙක් මතක් වෙනවා