පිස්සු බෝවෙනවා ඕයි

අහස විලි රුදාවෙන් කෙඳිරි ගාන්නීය . ඈ  සියොළඟ පුරා පැතිරෙන වේදනාව , අහස පුරා අකුණු ගසන්නීය . මා පය ඉක්මන් කලේ කුමන හෝ සෙවිල්ලක් යටට වීමටය . රංජනී  කෙතරම් කීවත් , මට බොහෝ විට කුඩය අමතක වේ . හතරමං  හන්දියෙන් නුගේගොඩ පැත්තට හැරුණු විට ඇති මේ බස් නැවතුම් පොළ කිසිවෙක් පාවිච්චි කරනවා මා දැක නැත්තෙමි . බස් රථයක් වුව නැවත්වුවේ ඊට ටිකක් ඈතට වන්නටය .

මා ඇතුළු වී ටික මොහොතකින්ම එහි කොනකට වූ කළු ගුලිය ම නෙත ගැටිණි . අව පහ ගැනුණු වැරහිලි , දිගට වැවුණු කැරලි ගැසුණු හිසකේ , වත තැනින් තැන දිගට වැවුණු රැවුළ . "පිස්සෙක්ද කොහෙද " මා සිත නිගමනයකට ඉක්මන් විය . 

කුමක්දෝ හේතුවකට මා සිත තුලට සියුම් චකිතයක් බියක් කාන්දු වෙනවාද මට දැනුනි . " වැඩි වෙලාවකට නෙමෙයිනේ . දැන් බස් එකක් එයි . මෙහාට වෙලා ඉන්නවා , හැබැයි සුදානම් සරීරෙන් . " මම අත්  තදින් මොලවා ගතිමි .

"මහත්තයා ඕයි  මහත්තයා " ගොරෝසු හඬක් මා ඇමතීය

ඇහෙන්නේ නෑ  වගේ ඉන්න ඕනෑ .

"වැස්සකට හරි මේක ප්‍රයෝජන උනානේ නේද"

"මොකක්ද"

"බස් ඉස්‌ටෑන්ඩ් එක . ....කොල්ලා  යුද්දෙට ගියා . ඌ බෝම්බෙකට අහුවෙලා මලා . ....සීල්  පෙට්ටියක කෙහෙල් කොටන් දෙකක් ගමට ආවා . ගමම අඬලා පුච්චලා දැම්මා . .....කෙහෙල් පට්ටා , පට පට ගාලා ඇවිලුනා ඕයි . ..........ඊට පස්සේ මිනිස්සු සල්ලි එකතු කරලා මේ බස් ඉස්‌ටෑන්ඩ් එක හැදුවා . .....උගේ නම ලියුවා උඩින්ම . .....
බොරු නෙමෙයි ඕයි . "

මම හිස පිටතට දමා බැලීමි . ලියු වැකිය තැනින් තැන වියැකි ගොසිනි . "රණවිරු " යන වදන යාන්තමට දිස්වේ . ඉන් පසුව ඇති නම වියැකී  ගොසිනි .

"කොල්ලගේ නම මැකිලා ගිහින් . රණවිරු කෑල්ලත්  දැන් මැකීගෙන  යනවා . ....මේකත් කඩලා දායි  ළඟදීම මහත්තයෝ ....කාටවත් වැඩක් නෑ කියලා "

ඔහු එක්වරම, ලඟට එන ලෙස සන් කළේය . මා පොඩ්ඩක් අදිමදි කලෙමි .

"මහත්තයෝ මට පිස්සු ..... වෙන ලෙඩක් නෑ  ඕයි  . පිස්සු බෝවෙන්නේ නෑ  ...බොරු නෙමෙයි ඕයි  "

වෙන කළහැක්කක් නොමැත . මා අඩියක් දෙකක් ඒ දෙසට ගතිමි .

"අර ගෙදර මහත්තයගේ පදනමක් තියෙනවා . චන්ද කාලෙට උදළු තල , බාල්දි , ගෑස්  සිලින්ඩර් බෙදන .. මේ ඉස්‌ටෑන්ඩ් එක නිසා ඒ මහත්තයාගේ මුණ තියෙන අර බෝඩ් එක පෙනෙන්නේ නෑලු ඈතට ."

මා නෙත් , ඔහු දික් කල ඇඟිල්ල දිගේ ඒ දෙසට යොමු කලෙමි . සුදෝ සුදු වතින් සැරසුණු , කොන්ඩේ  ජෙල් ගා පීරපු  මහතෙක් මදහසක් පාන්නේය .

"එහෙම කඩන්න පුලුවන්ද ?" මා ඇසුවේ දැනගැනීමේ උවමනාවට වඩා නිහඬතාවයට ඇති අකමැත්ත නිසාය .

"මිනිස්සු ආවේගෙට හැදුවට . මන්ත්‍රී තුමා ඇවිල්ල කතාවක් පවත්තලා විවෘත කලාට අනවසර ඉදිකිරීමක් ලු මහත්තයෝ "

අර මදහස පාන බෝඩ් එක යටින් , පිඩලි , රතු පැහැ  ,හැඩයට කැපු ගල් කැට  රටාවකට ඇල්ලු  පදික මාවතක් දිගේ  හවසට මහත්තුරු ජොගින් යනවා මට මැවී  පෙනිණි . නිහඬතාවය පුංචි තිතකින් ඇරඹි වතුර වීදුරුවකට වැටුණු තීන්ත බිඳුවක්  මෙන් කෙමෙන් කෙමෙන් මුළු ලෝකයම වසා ගන්නට විය . ඒ මුසල නිහඬතාවය මා සිත කැලඹිය .  මොහොතකට පෙර මා අප්‍රිය කල ඔහු ඔහු කතාව දැන් මා සිත ඉල්ලා සිටින්නේය . කෙතරම් වෙලාවක් ඒ නිහඬතාවය රජකලා දැයි මට නිනව්වක් නැත . නිහඬතාවය අප හුස්ම ගන්නා වාතය උරාගන්නා සෙයකි . හුස්ම හිරවී , ආශ්වාශ ප්‍රශ්වසයද අපහසු සෙයකි

ඈතින් පුංචි තිතක් සේ පටන් ගෙන එන්න එන්ටම ලොකු වෙන බස්රථය දැක මා පිටතට ආවේ,  වැඩිමනක්ම ඒ පරිසරයෙන් මිදීමටය . බසය සෙමින් සෙමින් විත්  නැවතුම පසු කර මදක් ගොස් නතර විය . මම ඒ දෙසට දිව යන්නට වීමි

"මහත්තයා මහත්තයා . මේ... "

මම නැවතුනෙමි

"මම බොරු කිව්වේ ඕයි  . පිස්සු බෝවෙනවා  ඕයි  .. "ඔහු මහා හඬින්  සිනා සෙන්නට විය