කොනේ සීට් එකේ ආදරේ

නිමිත්ත :
පහුගිය දිනයක උදෑසන  කෝච්චියේ මට එහා පැත්තේ වයසක යුවලක් අසුන්ගෙන සිටියා . ඒ මහත්තයා කොනේම අසුනක වාඩිවෙලා , ඒ ඉස්සරහින් රෝද පුටුවක නෝනා ව තියා ගෙන . ඇගේ මුහුණේ මහා දිග වේදනාවක් ඇඳිලා . සැර  බෙහෙත් පුසුඹක්  හතර වටේටටම වහනය වෙනවා . ඈ  අංශබාග රෝගයෙන් පෙළෙන්නා වාගේ (එච්චර හරි නැති නිසා, මම වැඩිය බැලුවේ නෑ ) . 
ඔහු පුංචි අත් තුවායකින් ඇගේ මුව පිහිදානවා , විටෙන් විට . 
මට එක පාරටම හිතුනේ ...මෙන්න සැබෑ  ආදරය ..කියලා . 
ඊට පස්සේ මගේ හිතේ ලියවෙන්න ගත්තා සිරිගේ සහ සීතා  ගේ කතාව

සිරි සහ සීතා දුම්රියේ අසුනක වාඩිවී සිටිති.

දන්නෙම නැතිව අපි ඉඳගෙන තියෙන්නේ පරණ පුරුදු තැනම නේ ....තුනේ පෙට්ටියේ , කොනේ සිට එක ....

සිරීට සිහියට එනවා . සීතා තම හිස සිරී ගේ උරේට තියාගෙන , ඇලවෙලා . ඇගේ  මුහුණේ දිගට වේදනාව ඉරක් වගේ ඇඳිලා . බෙහෙත් සැරටද කොහෙද ...සිරිට හිතෙනවා .

මහරගම ඉස්ටේසන්  එකෙන් ත්‍රීවිල්  එකක් ගන්නවා . ඩ්‍රයිවර් ට කියනවා වැඩිය ගස්සන්නේ නැතිව හෙමින් යමු කියලා . ඔහු සිතිවිලි පෙළ ගසනවා .

“ මහත්තයා සැපට යන්න ඕනේ නම් කාර් එකක් ගන්න “ පහු ගිය වාරයේ කොන්ඩේ බොකුටු රියදුරු ගැටයාගේ වදන් ඔහුට මතක් වෙනවා . නිරායාසයෙන්ම වගේ ඔහුට සුසුමක් පිට වෙනවා . 
සීතා ඔලුව ඔසවලා බලනවා .

“සීතා  අපි තැඹිලි වතුර ටිකක් බොමුද ?”

"බෑ  සිරී, පිරියක් නෑ. මම මෙහෙම ඉන්නම් , “

ඔහු, ඈ  හිස යාන්තමට හෙමින් පිරිමදිනවා , ඈ  හීනියට හිනා වෙනවා . ඈ  නෙත් තෙත් වෙනවා . තුනිවු හිසකේ අතරින් ඈ  හිස්කබල සුදුවට ඔහුට  පෙනෙනවා .

ශැහ්  කලුපාට ස්කාෆ් එක ගේන්න  බැරි උනා නේ .... ඔහුට මතක් වෙනවා . 
දැන් වටේ ඉන්න එවුන් අමුතු සතෙක් දිහා වගේ බලයි .. 
ඒ කියනකොටම ඔවුන්ගේ අසුන අසළ  හිටගෙන සිටින තරුණියකගේ විපරම් දෑස  ඔහුගේ බැල්මට අහුවෙනවා . ඔහු දකින්නට පෙර ඉවත බලා ගන්නට ඈට  නොහැකි වෙනවා . ඈ  ඔහු දෙස සානුකම්පිත බැල්මක් හෙළනවා . ඒ බැල්ම ඔහු සිත කොනිති ගහනවා . සිරි කලබල වෙනවා (යථාර්තය මතක් උනා වගේ ) . ඔහු නුරුසින් ඉවත බලා ගන්නවා . සීතාව  තුරුළු කර ගන්නවා . අතේ තියෙන ලේන්සුවෙන් ඈ මුව පිහිනවා .

දුම්රිය කවුළුවෙන් ඉවතට ඉගිලී ඔහු සිත අතීතයට පියනගනවා . 
වසර ගණනාවකට පෙර තුන්වෙනි පෙට්ටියක කොනේ සීට්  එකක සිතයි සිරීයි  වාඩිවී සිටිනවා . ඈ  අද වගේම ඔහුගේ උරයට හිස තියාගෙන , හොරට නිදි වගේ දෙනෙත පියාගෙන ... 
ලා දම් පහ දුහුල් සාරිය පවනේ රඟනු  නොහී  ඈ  අතකින් මිටිකර සිටින්නී . ඒත්  ඒ අවසරයෙන් නළලත කෙහෙ රැල්ලක් පවන හා හිතුමතේට රඟන්නී. 

සිරී හිමින් සැරේ තම අත  ඇගේ  අත මත තියනවා . ඈ  , ඔහුගේ ඇඟිලි අතරින් තම ඇඟිලි පටලා ගන්නවා . සිරිට ඉබේටම වට පිට බැලෙනවා . දුම්රිය මැදිරිය අතුරු සිදුරු නැතිව පිරීලා . අසුන නුදුරේ හිට ගෙන ඉන්න මැදිවියේ කාන්තාවක් නුරුස්සනා බැල්මක් හෙලා ඉවත බලා ගන්නවා . ඈ  නොකී වදන් බැල්මේ ලියවෙනවා ....මළ සමයං ..

සිරි මදක් කලබල වෙනවා , ඉවත බලා ගන්නවා . සීතාට තවත් ලං වෙනවා . ඇගේ  විලවුන් සුවඳ නාස් පුඩු දිගේ විත් හදවත කිතිකවනවා . සිත පාවෙන්නට තතනනවා . පෙර දිනයක දෙබසක් ඔහුට මතක් වෙන්න ගන්නවා

“ ඔයාට කියලා ගත්තේ ...වූඩූ ...මම ආසයි මේ සුවඳට “

“ ඔයා කොහොමද ගෑනු කොලෝන් වල සුවඳ දන්නේ ?’ ඈ  බොරු තරහක් මවා ගෙන අහනවා . දෙදෙනාම හිනාවෙනවා .

"මොකෝ හිනා වෙන්නේ , පිස්සුද? " ඈ  නැවත අහනවා

"පිස්සු හැදීගෙන වගේ එනවා ?"

සිරී  දිග හුස්මක් ගන්නවා . 
සැර  බෙහෙත් පුසුඹ නාස් පුඩු දිගේ විත් මොළයට අනින්න ගන්නවා . මහරගම ඉස්ටේසමේ නාම පුවරුව පහු කරගෙන දුම්රිය වේගය අඩු කරනවා .

පලි : කෝච්චිය නැවතිලා . අර මනුස්සයා නැගිටලා , අර රෝද පුටුවත් තල්ලු කරගෙන කෝච්චියෙන් බහිනවා . හ්ම්ම්