ලේසියටත් පහසුවටත් කරන දේ , සිතකින් නොවේ කරන දේ සහ ගුටි කන්න බැරි කමට කරන දේ // Of being wrong

ලේසියටත් පහසුවටත්  දැන  දැන වැරදි කරන බව කිව්වේ , සුනිල් පෙරේරාය . නමුත් කැතරින් ශුල්ස් "වැරදි වීම" (Katharin Shulz - Being Wrong ) පොතේ කියන පරිදි , දැන  දැන  වැරදි කරන්නට  නොහැකිය . ඒ කියන්නේ තමන් වැරදි බව වටහා ගත වහාම එක්කෝ එය අපි නිවැරදි කර ගනිමු . නැතිනම් ඒ ක්‍රියාවට නිදහසට කරුණක් සදා ගන්නෙමු . එවිටත් අපි නිවැරදිය . 

අපි වැරදි කළ  බව දැන  ගැනීමට , ඇසීමට , වටහා ගැනීමට අකමැත්තෙමු . එය අපට පීඩාවක් ගෙන දෙයි . නමුත් අපි වැරදි හොයන්න ඉතා කැමතිය . ඒ අනුන්ගේ වැරදිය . ඇතැම් විට හඳ  පෙන්නන විට , ඇඟිල්ලේ ඇදය සොයන්නේ එබැවිනි . අර උක්ත පොතේම (කවුදෝ දාර්ශනිකයෙක් උපුටා ) දක්වන පරිදි , අනුන්ගේ වැරදි පෙන්වීමේදී තමන්ගේ නිවැරදි බව පෙනීම , ඒත්තු ගැන්වීම වැලකිය නොහැක . නමුත් වැරැද්ද නිවැරැද්ද සාපේක්ෂමය .

පහුගිය සටහනේ මට වැරදීමක් විය . ඉන් පසු මට ඒ ගැන ගත හැකි චොයිස් කිහිපයක් තිබුණි . එක්කෝ වැරැද්ද නොවුනා සේ සිටීමය , එක්කෝ සමාව අයැදීමය , එක්කෝ නිදහසට කරුණු කියා මා නිවැරදි බව ඔප්පු කිරීමය , එක්කෝ සමාව  අයැද  නිදහසට කාරණා  කීමය . 

මරණයට කැපවුණු අර නම් නැති ගැහැණියගේ ඉරණම මා සිත කම්පනයට පත් කළේය . ඉතින ඒ කව ලියවුනි . ඇනෝ  මිත්‍රයෙක් ඊට ප්‍රතිචාර ලෙස කියා තිබුනේ , ඒ ගැහැණිය තවම මරා නැති බවත් මට වැරදුනු බවකුත්ය . නමුත් මා දත්ත නැවත පරීකෂා කලෙමි .

සීමිත දත්ත උඩ ,  ඒ වනවිට ඇගේ දිවි තොර වී ඇතැයි මාගේ සිතුවිල්ල තවම නිවැරදිය . නමුත් මට වරදක් වී ඇත . 
වැඩේ මට ෂුවර් වුනත් , සීමා සහිත දත්ත උඩ  මෙවැනි සටහනක් වැරදීමේ සම්භාවිතාවක් ද ඇත . ඒ අනුව මේ සටහන කියවීමෙන් , ඇතැමෙක් තුළ ඇති වන නිගමනය වැරදි වීමේ අනුමානයක් ඇත. ඒ නිසා ඈ වෙනුවෙන් කරන්නට තිබු යමක් සිදු නොවීමට  ඉඩක් ඇත ( ඉතා සුළු සම්භාවිතාවයක් වුව , සම්භාවිතාවයක් ඇත ) . ඒ අනුව මා වරදක් කර ඇත . ඉන්පසු මා ඉනික්බිති පියවර තෝරා ගත යුතුය .
මෙවැනි අවස්ථා වලදී මා උතුරු තරුව ලෙස යොදා ගන්නේ , "මාගේ දරුවා පැමිණ ඔහු/ඈ අතින්  මෙවැනි දෙයක් වුනා , දැන් මක් කොරන්න ද " කියා ඇසුවොත් මගේ උපදෙස කුමක් දැයි කියා සිතීමය . පැත්ත ගියත් වරද පිළිගැනීම හැම විටම මා උපදෙසයි ( ඉන්,  මා පරහට ඔවා  දෙන්නේ , හැම  විට සම්මතයේ පිහිටා යයි, වරදවා තේරුම් නොගන්න ) . නමුත් මා  නිදහසට කරුණු නොකියන්නේ  , සමාව නො අයැදින්නේ මා නිවැරදි නිසා නොව ඉන් පලක් නැති බැවිනි 

 මා මේ ටික ලියුවේ , ඇනෝ ප්‍රතිචාරයෙන් මා අධික කම්පනයට පත් වුන නිසා නොව , එයින් මා තව ටිකක් හිතන්නට යොමු වූ බැවිනි . ඒ සිතුනු දේත් පහතින් සඳහන් කරමි . පහත දක්වන්නේ සංසිද්ධි කිහිපයකි ..පුද්ගලත්වය පොඩ්ඩක් පැත්තකින් තියා සංසිද්ධිය ගැන පමණක් මොහොතකට හිතන්න .. මට සිතුන දේ වරහන් අතරය . 

• "මට දැන් හිතෙනවා , අපේ කාලේ වැරදි කලා , වැරදි වුනා කියලා , ඒත් ඒ කාලේ අපි ඒවා දැනන් හිටියේ නෑ
  (මෙහිදී සිදුවී ඇත්තේ , වරද ට්‍රාන්ස්ෆර් කිරීමකි . "හරකෙක් නෑනේ මා ළඟ , කඹයනේ  අල්ලන් ඉන්නේ" කියා සුනිල් කීවේ මෙවැනි දේකට දෝ )
  
• " පොලීසියෙන් ගුටි කන්න බැරි කමට මම වරද පිලි ගත්තා "
  (මෙවැනි විටෙක වරද ඉතුරු වී , වරද කරුවෙක් නැතිවේ . දැන් හිතන්න , අපිට වැරදි කරුවෙක් නැතිව , වරදක් තිබුනාට වැඩක් නැත . ඒ අපේ ප්‍රමුඛතාවය වැරදි නිවැරදි කර ගැනීමට වඩා වරදට දඬුවම වෙන නිසාද , නැතිනම් වරද කරුවෙක් නැතිව , වරදට හේතුවක් , වරදක් , වරද නිවැරදි කිරීමක් , වරද නිවැරදි කිරීමේ මගක් නැති නිසාදෝ කියා විටෙක සිතේ . එහෙමත් නැතිනම් මෙය අර සාපේක්ෂතාවය පිලිබඳ ප්‍රශ්නයක්දෝ ( අයෙක් නැති තැන සාපේක්ෂතාවය සදා ගත නොහැකිය ) කියා සිතේ.)
  
• "දැන් ඇමති තුමා කියන්නේ ,  රජයේ සේවකයෙක්  මේ පඩි පත අරන් රජයේ බැංකුවකට හෙට ගියොත් , මේ මුලික වැටුප විතරක් නෙවේ මේ අයවැයෙන් එල්ලපු දීමනාත් සලකලා බලලා ණයක් දෙනවා කියලාද ?"
  
  "නෑ හෙට ඉරිදානේ බැංකු වහලා "
  
  (වරද + වරද = නිවැරැද්ද )
  
• "අපේ දහමේ ප්‍රශ්නයක්  නෙමෙයි මේක . මොකද අපේ ආගමේ තියෙන්නේ මේ වගේ වරදකදී , අයෙක් දඬුවම් ලැබීම අවම කරන්න . මොකද හතර සැරයක් වරද පිළිගන්න ඕනේ . ..."
  (කරද්දී වරදක් බව නොසිතුනු,  දඬුවමද මරණය බව දත් , වරදක්,  අයෙක් පිළිගන්නේ අදෘශ්‍යමාන දෙවියෙක් පිලිබඳ ඇති මාරාන්තික බය නිසාම නොවේද ?.
  මිනිසා බය වෙන්නට මිනිසාම සදා ගත් , බය නිසාම පැවතෙන කිසිම දෙයක් මිනිසාට අවශ්‍යද ?)