"මචං ලංකාවේ සංහිඳියාවක් නෑ කියලා මට තේරුනේ මුලින්ම කෙල්ලෙක් යාලු කරගත්ත දවසේ . මේකිගේ ජාතිය ජන්මය දන්නේ නැතිව , පෝය දවසේ පන්සලකට ගෙනියනවද , කෝවිලට ගෙනියනවද , සිකුරාදා පල්ලි ගෙනියනවද මට මාර ප්‍රශ්නයක් ආවා . මොකද අපේ හිත ඇතුලේ කොම්බුවක් වගේ දරන ගැහිලා ඉන්න
ඊළඟට අතේ තියෙන ගාණට සරිලන්න , කන්න කොහේ හරි ගියොත් එතනත් ප්‍රශ්න ... ඔලුව වහ ගත්ත මුස්ලිම් කෙල්ලෙක් එක්ක සිංහල කඩේකට යන්න බෑ , දෙමළ කෙල්ලෙකුට සිංහල කොල්ලා එක්ක යාපනේ තොසේ කඩේකට යන්න බෑ .
හැබැයි එක තැනක් තියෙනවා සංහිඳියාව තියෙන .. ඔඩෙල් එක . මොකා ගියත් ප්‍රශ්නයක් නෑ . දෙයියෝ ගාව නැති සංහිඳියාව දෙයියන්ගේ මල්ලි ගාව තියෙනවා . අනාගතයේ සමාජවාදයේ පල්ලිය පන්සල ඇතිවෙනකන් , සංහිඳියාව (ගෙවලා හරි ගන්න ) තියෙන්නේ ධනවාදයේ පන්සල් වල විතරයි දැනට "
***
ඉස්සර අපේ (අර්ධ නාගරික) ගමටම තිබ්බේ එක ඩිස්පෙන්සරියයි . දොස්තර මහත්තයා උදේ ඉස්පිරිතාලේ වැඩ කරලා ඩිස්පෙන්සරියට ආවේ දවල් කෑමෙන් පස්සේ වගේ තමයි මට මතක. ඔහුට තිබ්බා පරණ වොක්ස්වැගන් කාර් එකක් ( කනේ මයිල් මොඩල් එකේ ) .
දොස්තර හැරුණු කොට, මුළු ඩිස්පෙන්සරියටම හිටියේ , එක නර්ස් කෙනෙකුයි , තුවාල මාටිනුයි විතරයි .
නර්ස් නෝනා කලේ උණ බලන එක , නම ගම ලියාගන්න එක , නොම්බර කතාකරන එක , ගෑණු කෙනෙක් එක්ක දොස්තරගේ කාමරේට ගිහින් තනි රකින එක වගේ දේවල් . ඊට අමතරව බෙහෙත් කලවම් කිරීම මෙන්ම , ඉතාමත් රුදුරු කාර්යක් වූ ඉන්ජෙක්ෂන් ගහන එකත් ඇයට පැවරුණා .
තුවාල මාටින් තමයි ඩිස්පෙන්සරිය උදේට ඇරියේ , හවසට වැහුවේ . සුද්ද පවිත්‍ර කලේ . .. ඒ ඔක්කොටම වැඩියෙන් වැදගත් රාජකාරියක් ඔහුට පැවරී තිබුනා . ඒ තමයි තාර පාරේ , බොරළු පාරේ බෝල ගහන්න ගිහින් කකුල් ලෙලි ගහ ගන්න , ටින් කඩන්න ගිහින් වීදුරු කටු වලට යටිපතුල් කපා ගන්න, බයිසිකල් පදින්න ගිහින් චේන් වලට කකුල් කපා ගන්න , යටි පතුලේ කම්බි ඇණ , ඇන ගන්න , මෙකී නොකී විවිධ ආබාධ වලට ලක්වෙන පොඩි එවුන්ගේ තුවාල වලට ප්‍රතිකාර කිරීම . ..
හැම තුවාලෙකටම ඔහු ළඟ තිබ්බේ එක ප්‍රතිකාර ක්‍රමයක් . හැබැයි අත්දුටුවයි ප්‍රත්‍යක්ෂයි .
මුලින් බයෙන් බිරාන්ත වෙලා ඉන්න පොඩි එකාව පුටුවේ හිඳුවා , "පොඩ්ඩක් වත් රිදෙන්නේ නෑ" කියා , සැව්ලෝන් වතුරෙන් තුවාලය සෝදන්න ගන්නේය . පරණ තුවාලයක් නම් , වටේ කුණු හම කඩා, හම තුලට කාවැදුණු වැලි කැට වීදුරු කටු තියේ නම් ඒවා පිරිසිදු කරන්නේය . මේ වෙනකොට පොඩි එකාට , මාටින් සත්ය්වාදියෙකු නොවන වග සනාථ වී හමාරය . ඉන්පසු සිකට්‍රීන් කුඩු මදක් තුවාලය මතට ඉස , මහා ප්ලස්ටරයකින් වසන්නේ , පිටත විසබීජ වලින් මෙන්ම , ජොලියට , සොමියට සහ ආතල් එකට අනිත් එවුන්ගේ තුවාල පාරන එවුන්ගෙන් බේරා ගැනීමටය .
"තුවාල වලට බෙහෙත් කරන්න බෑ .. තුවාලේ වටේට සුද්ද කරලා , එළියේ විසබීජ වලින් ආරක්ස්සා කරගත්තම , ඕනෑම තුවාලයක් ඉබේම හොඳ වෙනවා " ... ඒ තුවාල මාටියාගේ ක්‍රමයයි .හැම පරණ තුවාලයකටම ඔට්ටුද මන්දා ?
