24 November 2012

On keeping a note book …..

This is an excerpt of a sort .
From the  book “slouching towards Bethlehem” by Joan Didion . That's her in the photo below. 

The words are her’s . The arrangement mine . The structure , the one I am most comfortable with (poetic ).


Like a music arranger who arranges parts of well known tunes in to the arrangement of his choice, to the beat in his head. 








Why did I write it down? 
In order to remember? of course,
But  what was it
that I wanted to remember exactly?
How much of it actually happened?
Did any of it?

Why do I keep a note ­book at all?
It is easy to deceive one ­self on all those scores.
The impulse to write things down is
 peculiarly compulsive
The content is often
 inexplicable
rarely factual
 useful , only accidentally
Only secondarily, in the way
that any compulsion
tries to justify itself.

Keepers of note ­books
are a different breed altogether,
 lonely
and resistant
Re-arrangers
of things,
Children
afflicted apparently at birth
or  afterwards
with some kind of  presentiment
of loss.

The point has never been,
nor is it now,
to have an accurate factual record
(That would be a different impulse entirely,)
 Or an instinct for reality
(which I sometimes envy
but do not possess.)

I’ve had trouble , always
 distinguishing between what happened
and what merely might have
But that  distinction, to me ,
does not  matter.

What, then, is the point?
Why preserve
everything I observe
(See enough . Write it down
I tell myself)
Why do I string word after word
on empty pages
volumes of how I felt
volumes
that nobody’d read
not even I

But , I will
( I tell myself )
one  morning
when the world seems drained  of wonder
on that bankrupt morning
 I will
simply open my notebook
and there it will all be
Passages
back to the world out there
Dialogues overheard in coffee shops and
 stuffy elevators
The smell of orchids in some rich lady’s living room
while it snowed outside
It’ll all be there
and  somewhere
 I’ll find myself
 and remember what it was
to be me

That is
always the point.






PS:
I confess , I too keep a note book .



18 November 2012

මහා පිපිරිම // The Big Bang

















ශුන්‍යතාවය කැළඹී 
න්‍යෂ්ටිය පිපිරී 
දැහැන් රැහැන් බිඳ 
තරු ඉපිදී  රැයේ 
විශ්වය පුරා පැතිරී 
මහා අදෝනාව 
සවනත වැකෙනට 
කිසිවෙක් නොවී 

එනමුදු 
මේ අමාවක රැයේ 
අඳුරු අහස් කුස කොනෙක 
මියෙන තරුවක් 
නගනා සිහින් කෙඳිරිය 
කළුවර ඉරා පැතිරෙන 
දහසකට ඇසෙන 

පලි :
කිසිවෙක් නැති වනාන්තරයක ගසක් ඉදිරි වැටුනොත් , 
ඒ නද  ඇසෙන්නට කිසිවෙක් නොවේ නම් අහල පහලක , නැගේද ඉන් ශබ්දයක් ?  .  කිසිවෙකුවට නෑසෙන විලාපයක් , වේද එය විලාපයක් ? 

10 November 2012

In every heart

In  every 
flocked formation "V"
fleeing south
away from the 
chilly
breath of 
winter
there is a goose
dreaming of 
one day
flying free
on her own



In every
midnight’s orchestra
hiding from the haze 
of the full moon 
in the long shadows 
of the ancient one
there’s a cricket
with a dream
of singing
his own song
one day

03 November 2012

පරෙවි කූඩූ





























අප ජීවත් වන්නේ තට්ටු නිවාසයකය  . එක තට්ටුවක , නිවෙස් අට බැගින් ...තට්ටු හතළිහක් විතර උසට නැගී .. (ඇත්තටම බැලුවොත්  තිරස් අතට විහිදුනු ගමක් )..මේ යෝධ කොන්ක්‍රීට් පරෙවි කුඩුවේ , ජීවිත කීයක් නම්  ළගි ද ?....උදේට කෑම හොයා ගෙනයන , නැවත හවසට පැමිණ වර්ග අඩි 600 යේ 800 යේ කුඩු වල තනිවෙන ජීවිත අතර,  මගේ ජීවිතයද එකකි . 

සාමානය තට්ටු නිවාස සංකීර්ණයක ආකාරයටම , මෙහි නිවෙස් වලට අංක යෙදෙන්නේද, පළමුව මහලත් දෙවනුව නිවෙසත් යෙදෙන අක්ෂරයත් යෙදෙන පරිදිනි . 11A යනු එකොලොස් වෙනි තට්ටුවේ , A නිවෙසයි එය උඩින් ඇත්තේ 12A නිවෙසයි . පහලින් ලියවී ඇති දේ තේරුම් ගැනීමට ඔබට මෙය වැදගත් වෙනු ඇත . 



39A
ඊයේ රැය මාග්‍රට්ට තවත් නිදි නැති රැයකි. ඇට මිදුළු තුලින්ම නැගෙන වේදනාව , සිරුර පුරාම එක සැනින්   
පැතිරෙයි  . දොස්තර මෙය මෙසේ වෙන බව ඇයට කිවේය . "It is the way it is "  (මෙහෙම තමයි මේ ලෙඩේ හැටි ). මාග්‍රට් වීදුරු දොර හැර ගෙන බැල්කනියට පැමිණියාය . දැන් දැන් හිමිදිරිය සීතලය . ඇයට  තම බාහු දෙස බැලිනි . සුදුමැලි වූ රැලි ගැසුණු  සම මත ඇඳි   නිල්වන් ශිරා ධමනි රටා මත හිරි ගඩු  නැගී ඇත . ඇය පොරවාගෙන සිටිනා සරුවාලය තදට අල්වා ගත්තාය .
ඈත මුහුදේ තනිවූ බෝට්ටුවකි . ඇයට බිම බැලිනි , තට්ට්ටු 39 ක් පහල කුහුඹු වන මෙන් මිනිස් දෙරුවක් දිස්වේ .. ඇයට ජේන් සිහිවේ ...ඔවුහු සීතල අඩුවූ මාර්තු  මාසයේ  උදේට , නුදුරු උද්‍යානයේ ඇවිදින්නට 
ගියහ ...ඔවුහු  තම දරුවන් ගැන , මුණුබුරන් ගැන කතා කළහ ...ඉන් පසු ඔවුන් අසල අවන්හලට ගොස්  චීන තේ බිව්හ 
  
"I am not well Margret , will have to start chemo tomorrow" (මට සනීප නෑ , හෙට ඉඳන් කීමියෝ පටන් ගන්නවා මාග්‍රට්) 
ඒ අප්‍රේල්  මස එක්  දිනක් ය . 

" Doctor said to go home tomorrow, But I can't bare this pain . At times I feel it is better if I die off sooner" (දොස්තර  කිව්වා හෙට ගෙදර යන්න කියලා . මට මේ වේදනාව දරා ගන්න බෑ, මැරිලා යනවනම්  හොඳයි )
ඒ මැයි මස  ශනිදාවක සැන්දෑවේ සාන්ත තෙරේසා රෝහලේ අංක 6 වාට්ටුවේය.
 

 ගිලන් රථ සයිරන් හඬක් ...වෙලාව රෑ එකොළහත් පහුවෙලා ...
"Know something, Jane has leapt off the balcony last night , suicide"
(දන්නවද ජේන් ඊයේ බිල්ඩිමෙන් පැනලා, 
සියදිවිනසාගෙන ) ..
ඒ ජුලි මාසයේ මූසල දවසකි  .


චිත්‍රපටයක රූප රාමු මෙන් , මේවා එකින් එක ඈ  මනසේ ඇඳේ. 
  
අද සෙනසුරාදා  , දුව එයි දවල් කෑම අරන් ..උදේම නා ගන්න ඕනේ ...
මාග්‍රට් දොර වසාගෙන ගෙතුලට වන්නීය
 


11F

හැම සෙනසුරාදාවකම වගේ අදත්  ටීම් උදේම අවදි වී  ඇත. මේ සති අන්තයේ ඔහුගේ මවට නිවාඩුය ..ඈ වැඩට යන දවස් වලට ඔහු අකමැතිය . ඒ ගිය සමහර විට එන්නේ , දින කීපයකට පසුය .  ඇය   ගුවන් සේවිකාවකි.
"Mommy stay at home . I don't like when you go to work" (අම්මා අද ගෙදර ඉන්න , මම කැමති නෑ   අම්මා වැඩට යන දවස් වලට )

"That is the way with my  job"  (ඒ මගේ රස්සාවේ හැටි නේ ...)
 ඇය ඔහුගේ නළලත සිප ගනිමින් කියන්නීය ...  .
 ටීම් ගේ තනියට සිටින්නේ , ටිම්ට කවන්නේ , ටිම්ව නිදි කරන්නේ ලීලා ය
 ලීලා ගේ මව්රට ඈත ටීම් අසා නැති රටකි
" I am Sri Lanka"

ටීම් හඬන විට ලීලා  අලින්ගේ පිට නැගුනු කුමාරයන් ගැන , යකුන් ගැන ,දේවතාවියන් ගැන  කතා කියන්නීය . ඒවා කියන ලීලා ඇසේ පිරුණු කඳුළු පිසදාගන්නිය

"Leela why are you crying " (ඇයි   ලීලා අඬන්නේ)
දිනක් ටීම් ඇසු විට ලීලා කියුවේ 
"My daughter..."  (මගේ දුව ..) කියා පමණි . බොහෝවිට ලීලා කියන දේවල්  ටිම්ට  නොතේරේ  . 
  
 කාමරයේ දොර වසා ඇත . "Mummy Mummy" (අම්මා අම්මා) ටීම්  දොර ඇර ගැනීමට තනයි ... 

"Tim let your mummy sleep , she came late "
(ටීම් අම්මා ඊයේ  පරක්කු වෙලා ආවේ , නිදා ගන්න දෙන්න) ලීලා ටිම්ව සාලයට  
කැඳවාගෙන යයි .
ටීම් ලීලාගේ උකුලේ ඉඳ ගෙන , අතේ සිටින සෙල්ලම් වලස් පුන්චා ව තුරලු කර ගන්නේය . 



10A
අද උයන්න ඕනේ කහ බත් , දවල්ට ....කුකුල් මස් , අල  ...ෆාරීමා දවල් අහර වට්ටෝරුව සිතේ අඳින්නිය ....කොල්ල කැමති කෑම ....
විටෙක අශාඩ් නිවසේ නැති බව ඇයට අමතක වේ .

බිම දිගේ දන ගෑ....සෙල්ලම් කාර් තල්ලු කරගෙන ගෙය වටා දිවගිය ...පොඩි පුතු  දැන් කරදඬු උස්වී තරුණයෙකි .එනමුදු නිවාඩුවට පැමිණි විට ඔහු තවමත් ඈ සමග හුරතල් වෙන්නේ පොඩි එකේ වාගේය. 

තාත්තාද , ඒ දෙස බලා  සිහින් හිනාවක් නගනවා විනා, කිසිවක්  නොකියයි .. ඔහුටද පාළුව දැනෙන බව , ඇයට හොඳ හැටි දැනේ .

 කොල්ල කාලද දන්නේ නෑ ..අද ලෙක්චර්ස් නෑනේ , ස්කයිප්  කරන්න ඕනේ තව ටිකකින් ..
 

11A
අද සෙනසුරාදා හින්දා , තාම ගෙදර කට්ටිය අවදි වී නැත . නැත්නම් , "උදේ පාන්දරම , පටන් අරන්  තියෙන්නේ වැඩක්  " කියා ඇනුම් බැනුම් ය .
විටෙක මේ බ්ලොග් ලිවිල්ල , කියවිල්ල,  අබින් කෑවා වගේ යයි සිතේ  .
කොහේදෝ ළඟ පාත ගෙදරක කහබත් උයන සුවඳක් විවරවූ කවුළුව අතරින් , නාස් පුඩු දිගේ ගොස් මතකයන් අවුස්සයි ...කහ බත් , පපඩම් , කන පැලෙන සංගීතය , මගුල් ගෙවල් ..... ඒවා එක කලෙක මතකයන්ය .

 ගිලන් රථයක සයිරන් හඬ සිහින්වට ඈතින් ඇසේ. "කවුරු හරි පැනලද කොහෙද , ළඟ බිල්ඩිමකින්" හිත නිගමනයකට පැමිණීමට  ඉක්මන්වෙයි ..

"මම බැලුව කොහෙද කියලා .........."  තේ කෝප්පය මේසය උඩ තබමින් ඇය පරිගණක  තිරයේ  අමුණා ඇති දේ කියවන්නීය.
සුපුරුදු පරිදි සෙනසුරාදා දිනය ඇරඹෙයි 

02 November 2012

Predicament with magpies

One for sorrow
Two for joy
my grandmother
sometimes would tell
Of magpies

Now that you’ve
arrived at my day
little bird
guess I too should
try to spot your beloved
Lest
tragedy would come forth
My way