ලැජ්ජයි.. ඒත්

සිංහල සින්දුවක් අහමුකෝ කිව්වම , අපි දානවා අමරදේව මාස්ටර්ගේ , එහෙමත් නැත්නම් නන්දා මාලිනි ගේ , වික්ටර්ගේ , සුනිල් එදිරිසිංහගේ ගීතයක් .

කාලයකට ඉස්සර , කලාත්මක කියන තලයේ නොසිටි මුත්  , දැන් මිල්ටන් ලා , ජෝති වගේම රුකාන්තත්  ඇවිල්ලා එතැනට .
ඉතින් කිසි බයක් ලැජ්ජාවක් නැතිව අහන්න පුළුවන් ඔවුන්ගේ ගීතයක් .  ඇස්  දෙක පියා ගෙන රසවිඳින්නත් පුළුවක් කිසිම සංකාවක් නැතිව  .

ඒත්
කාලය : glorious eighties . හැත්තෑවේ මහා ගායකයිනුත්  , අනූව අග බාගයේ භාතිය සන්තුෂ්ලා  දුකාලා කවිය පැකේජ් කරලා, ගැමි flavoured tunes විකුනන්න ගන්නත් අතර මැද  .....

මහරගම youth centre එක එතකොට අලුත් . රේඩියෝ චැනල  දෙකයි . මතකද ඔබට මේ ගායකයින්

චන්ද්‍රලේඛා (පරණ චන්ද්‍රලේඛා), ෂර්ලි ව්‍යෛ ජයන්ත , නාමල් උඩුගම , ප්‍රින්ස් උදයකාන්ත

නන්දා මාලිනිලා පවන ගයද්දී , කපුගේ බර හඬින් , යෞවන හදවත් වල යථාර්වාදී (වගේ) තත් පිරිමදිද්දී . තරුණ සේවා සමිතිය හරහා එලියට එන මේ ගායක ගායකයෝ ගයනවා බොළඳ ප්‍රේමය ගැන . විරහව ගැන හැමදාම කියපු එකම සින්දුව , අප්පිරිය වෙනකන් ..... කැසටුත් විකිනෙනවා උණු ආප්ප වගේ

කැසට් මිලදී නොගත්තට , ලොතරැයි වෙළෙන්දාගේ සිට  පෞද්ගලික බස් හිමියා දක්වා,  බලෙන්ම අපිට ඇස්සෙව්වා මේ ගීත  . ....නන්දන වින්දන වැඩසටහන් වල , දිලිසෙන සිලික් කමිස , ඉස්ට්මන් වර්ණ සුට්  හැඳ, වැඩිය හෙලවෙන්නේ නැතිව ගායකයෝ ගැයුහ මේ ගී

 ලොකු අර්ථයක් නොතියෙන්න ඇති ඒ පද රචනා වල (දවසට සින්දු තිහ හතලිහ ලියු  රචකයොත් හිටියාලු ) . කල් පවතින නාද රටාත් නොතියෙන්න ඇති .

ඒත් දැන් නැවතත් ඒ ගීත අහන කොට, ඒ නාද රට ඔස්සේ හිත යනවා ඈතට ..පරණ නුගේගොඩ හන්දියේ සිරි ....රොටරියට හැරෙන තැන හිටපු ස්වීප් වෙළෙන්දා (ශනි දා වාසනාව ඇද්දේ සිකුරාදා වගේ මතකයි )  ....නාමල් උඩුගම , ප්‍රින්ස් උදයකාන්ත උදේ ඉඳන් රෑ  වෙනකන් සින්දු කියපු ,  පාන් බාගේ වෑන්-බස්...

හැත්තෑවේ අසහාය කළා කරුවෝ වයසට ගිහින් , දෑත  ශක්තිමත් කරන්න එක්  වෙද්දී .... ගැමි ගී ඌරුව හින්දි තාල හා මිශ්‍ර වෙද්දී .....මගේ හිතේ හිර වෙනවා පැනයක් , ඇයි  මේ සිංදු  අහනකොට පොඩි ලැජ්ජාවක් වගේ දැනෙන්නේ ...