නිදහස් දින සිතුවිලි

අප්පච්චිගේ ආයුධ පෙට්ටිය 
අපේ අප්පච්චි සතු වටිනාම වස්තුවක් වුනේ ඔහුගේ ආයුධ පෙට්ටිය . ඒක මේ දැන් තියෙනවා වගේ ලොකු මිළට , ගොඩම එකට මිලදී ගත්ත එකක් නෙමෙයි . තමන් මිලදී ගත්ත ඒවා , අනුන්ගෙන් ණයට අරන් ගල් කරපුවා , මෙන්ම යාළුවො නිකන් දුන්න ඒවාත් ඉතා පිළිවෙලට ලී පෙට්ටියක අසුරලා තිබුනා . මාස කිහිපයකට සැරයක් ඔය පෙට්ටියම එලියට ඇදගෙන ,භුමි තෙල් ගාලා මළකඩ පිහිදාලා , පෝර උර දෙකක අවුවේ වනනවා භූමිතෙල් ගඳ යන්න වේලෙන්න . එදාට නිකන් අපේ මිදුලේ ආයුධ සේල් එකක් වගේ . ඒක දිහා බලාගෙන අප්පච්චි දුම්වැටියක් දල්වා ගෙන බලාන ඉන්නවා හීන් හිනාවකුත් එක්ක .

මම මුලින් මුලින් හිතුවේ මේ ආයුධ ඩිස්ප්ලේ එකක අහල පහල එවුන්ට පේන්නයි කරන්නේ කියලා . ඒ නිසා මට ඒක  එක්තරා තරමකට විහිළුවක් වුනා . පස්සේ මට තේරෙන්න ගත්තා , ඒක  එහෙම නෙමෙයි කියලා . අහල පහල එවුන්ට අපේ අප්පච්චි ගේ දුප්පත් ආයුධ පෙට්ටියේ තියෙන මොට්ට වෙච්ච ඉස්කුරුප්පු නියන වලින්වත් , මිට කැඩිච්ච මේසන් හැන්දෙන්වත් වැඩක් නෑ . එකේ ආතල් එක තියෙන්නේ අප්පච්චිටමයි . තමන්ගේ දුප්පත් ආයුධ පෙට්ටිය දිහා බල බල , ඔහු මාර ස්වයං මෙව්වා එකක් ගත්තා . 

නිදහස් දින (මගේ අදහස නම් දැන්වත් මෙය ජාතික දිනයක් බවට පරිවර්තනය විය යුතුයි කියන එකයි ) සැමරුමුත් මේ  වගේ .  මුළු ලෝකෙටම පේන්න කියලා හිතාන අපි පෙළපාලියක් යනවා . ඒත් අපේ යුධ ශක්තිය , දියුණුව බලා ගන්න උන්ට වෙන ක්‍රම තියෙනවා ( කැස්සක්  CIA , කැස්සක් රෝ ...). මේකෙන් ආතල් එකක් , දේශාභිමානයක් ගන්නේ අපිමයි . එකේ වරදක් නෑ . මොකද රාජ්‍ය කියන සංකල්පය ඇතුලේ ගෝත්‍රවාදය තියෙන නිසා . ගෝත්‍රවාදය පවත්වා ගෙන යාමට පක්ෂපාතිත්වය වැදගත් , ඒ සඳහා මනුස්ස සන්තානයේ තියෙන පරණම හැඟීම් අවුස්සා ගන්නම වෙනවා . 

ඒත් ඇත්තටම අපි සමරන්නේ , අතීතය විතරයි . වර්තමානයේ සමරන්න එකතු කරන්න වෙලා තියෙන්නේ , හරි එකතු වෙන්නේ හරි විහිලු විතරයි . අනාගතය හීනයක් . අපි හිතන් ඉන්නේ දියුණුව කියන්නේ ඉන්ටසිටි බස් එකක් කියලා කොළඹින් නැගලා සීට් එකේ ගුලිවෙලා නිදා ගත්තම , ඉබේම නුවරට යයි . ඩ්‍රයිවර් ගෙනියයි . ගියාම කොන්දා ඇහැරවයි  කියලා . අතීත ශ්‍රී විභූතිය කොට්ටෙට තියාගෙන අපි නිදා ගන්නවා . ඒත් ඇත්තටම ඒක බයිසිකලේ නුවර යනවා වගේ . බැලන්ස් එක තියාන , නොනවත්වා පාගන්න ඕනේ . පාගන එක නැවත්තුවොත් මග. බැලන්ස් එක නැතිවුනොත් වැටිලා අතපය කැඩෙනවා .


ලැප්ටොප් වන්නම
ලැප්ටොප්  වන්නම ඇවිලිලා නිවිලා ගියා . මේකේ අදහස තිබුනේ  වත්මන අප රට ලබා ඇති තාක්ෂණික දියුණුව පිළිබිඹු කිරීමයි කියලා කවුදෝ කියලා තිබ්බ  . අධ්‍යාපන විද්‍යාතනයකින් නව නිර්මාණාත්මක අංගයක් ලෙස මෙය නිර්මාණය කර ඇත .  ඔව් මේක දකින කොට අවුල් තමා . සත්‍යයට මුහුණ දෙමු . අපේ ආකල්ප දැනට තියෙන්නේ මෙතැන තමා . ලැප්ටොප් ටෙලස්කෝප් බස්සන්න හදන්නෙත් කුළුගෙඩි නැටුමට තමා . නුදුරේදීම , ඉවතලන චීන මිසයිලයක් ඔසවාගෙන නටනටා ගියත් පුදුම විය යුතු නැත . අපි හිතන්නේ දියුණුව කියන්නේ පොෂ් වීමයි කියාය . වන්නම අත හැර , කුලුනැටුම ඉරාජ්ගේ පොප් සංගීතයට කිරීමයි කියාය . නමුත් හිතන්න , මේ නැටුම මේඩ් ඉන් ශ්‍රී ලංකා රොබෝවෙක් කළ ගජගා වන්නමක් වුවා නම් තත්වය කෙතරම් වෙනස් ද 


හැත්තෑව තිහට මාරු වීම 
මගේ යාලුවෙක් උන්නා . ඌ අමද්‍යපයා . බයිට් මරුවා . අනිත් එවුන් ෂොට් එකක් ඉල්ලනකොට ඌ ඉල්ලන්නේ සෝඩා ෂොට් එකක් . ඩබල් ෂොට් එකක් ඉල්ලනකොට ඌ ඉල්ලන්නේ සෝඩා ඩබල් ෂොට් එකක් . ඇතැම් වෙලාවට වේටර් ඩබල් ෂොට් එක බිලට දාලා , තනි ෂොට් එකක් වීදුරුවට දාලා ගෙනාපු වෙලාවට , ඔක්කොටම අවුල් වුනාට මූට අවුලක් නෑ . 


නිදහස උනත් එහෙමයි , සැර නැති සෝඩා නම් අඩු වැඩි වුනාට එච්චර අවුලක් නෑ .

රටේ ප්‍රධාන පුරවැසියාගේ ජාතික දින කතාව හරියට ලියා ගන්න බැරි රාජ්‍ය සේවයක් ? කිසිම හැඟීමක් නැතිව ඒක  ඔහේ කියවා ගෙන යන, වරදක් වූ බවක් නොදැනෙන ජනාධිපති කෙනෙක් . පුද්ගලයා නොව , ක්‍රමය වෙනස් විය යුතුමය .
අනෙක් අතට ක්‍රමය වෙනස් වෙන්නේ , හැම පුද්ගලයාම වෙනස් වීම තුලින්ය