සිරා, පොරක්

ඔහු ගේ නම ... නෑ එක්කෝ ඒක අවශ්‍ය නෑ...

එතකොට අපි  ශිෂ්‍යත්වේ සමත් වෙලා සියඹලා ගස් දෙකේ ඉස්කොලේට  ඇවිල්ල අවුරුද්දක් ගිහින්. නුපුරුදු දේ  ටික ටික පුරුදු වෙන්න අරන් .
 හතේ පන්තියේදී  තමයි , ඔහු මුලින්ම අපිට උගන්වන්න ආවේ . විද්‍යාව .
ජල බඳුනක රැඳවු ඉටි පන්දමක් වීදුරුවකින් වසා, ඉටිපන්දම නිවුනම ජල මට්ටම වීදුරුවේ පරිමාවෙන් පහෙන් එකක් උඩට නැගීම නිරීක්ෂණයක් හැටියට ලියපු අපිට ...එයින් වාතයේ පරිමාවේ ඔක්සිජන් ප්‍රතිශතය ඔප්පු කල නොහැක්කේ මන්දැයි  කියාදුන්නේ ඔහු.
"දැන් මම එලියට යනවා .මේ වටේ ඇරපු සෝඩියම් කෑල්ල , කවුරු හරි කලිසම් සාක්කුවේ දා ගෙන ඉන්නවනම් වහාම විසි කරනවා . නැත්නම් ඉදිරි අනාගතය දැවී යයි " කට කොනකින් සිනාසෙමින් කීවේ ඔහු.  නිල් කොට කලිසමින් සැරසුණු කොල්ලෝ තිහක් විතර , මොහොතකට නිහඩ උනා.   
  
ඉන්පසු වසරේ අපේ පන්තිය ඔහුට බාර උනා අවුරුදු තුනකට .
පලවෙනි දවසේ , මේ මනුස්සය අපේ පන්තිය ඉස්සෙරහ හිට ගෙන  හැදින්වීමක් කළා ඔහු ගැන .
ඔහු තනිකඩ බවත් . ගම දකුණේ දුර ඈතක බවත් .  ජීවත් වන්නේ මව සහ නැගණිය සමග බවත් . ඔහුගෙන් ඉගෙන ගන ගත හැකි යමක් ඇත්නම් එය ඉගෙන  ගන්නා ලෙසත් ,  ඔහුව අනුගමනය නොකරන ලෙසත්,   විටෙක අපේ නෙත් තුලටද එබෙමින්ද , විටක බිම බලමින්ද ඔහු  පැවසුවා මතකයි. 
හිමින් සැරේ උඩ සාක්කුවේ තිබුන සිගරට් දෙක ඔහු කලිසම් සාක්කුවට දමා ගන්නවා අපි බොහොමයකගේ නෙත් ගැටුනා . 
  
අවුරුදු තුන ගෙවිල ගියා. අපේ කර උස් මහත් වී , ඔහු පොඩි මිනිහෙක් උනා .  මේ කාලය තුල අපිට පොඩි පොඩි දේ දැනෙන්න ගත්තා . අපේ ඉංග්‍රීසි මිස් සමග කතා කිරීමටද ඇයගේ වතුර බෝතලයෙන්  වතුර බීමටද ඔහු වැඩිපුර කැමැත්තක් දක්වන බව අපේ තියුණු ඇස් වලට අහුවෙලා තිබ්බේ ඒ වෙනකොට . බීකරයකින් පරීක්ෂණ නලයකට දියර වක් කරද්දී ඔහුගේ අත වෙව්ලු

වා. ඔහු ඇස් සමහර දාට ලොවි ගෙඩි වගේ . ඉස්කොලේ ඉස්සරහ කඩෙන් උදේට ඔහු තැබිලි ගෙඩියක් බිව්වේ හැංගිලා වගේ  . ඒ වෙන කොට සිරකරුවෝත් මනුෂ්‍යයෝය , ගුරුවරුත් සිරකරුවෝය  "ගුරුවරුත් මනුෂ්‍යයෝය " කියන කියමන අපි ඉගෙන ගෙන තිබ්බේ නෑ

88 , 89 කාලේදී  කැම්පස් අයියලා නහය කට වැහෙන්න ලේන්සු බැඳ ගෙන ඇවිල්ලා අපිට  දේශනා පැවැත්වුවා  . "කොළඹට කිරි ගමට කැකිරි ,  මල්ලිලා , මේ විඳින සම්පත් අසාධාරණයි  " 


අවුරුදු දෙකට ඉස්සෙල්ල අපේ ඉස්

කෝලෙන්ම අවුට් වෙච්ච අයියා කෙනෙ
ක් කිව්වා .

සර් අපිට පන්තියේදී කතා කළා .
"මේක භයානක කාලයක්, අපේ ගමෙත් කොල්ලෝ හැම දාම නැතිවෙනවා . ප්‍රශ්න තියෙනවා , හැබැයි පුතා මෙහෙම විසඳන්න බැ.
ඔයගොල්ලෝ තාම ජීවිතේ පටන් ගත්ත විතරයි , දුක දැනෙන්නේ දෙමාපියන්ට "  ,
ඒ කිවේ , පෙරදින පන්තියේ අපිව වට කරගෙන   "සමාජ අසාධාරණය " ගැන දිගු කතාවක්
පැවැත්වූ  සු ** දෙස බලාගෙන.
හැබැයි එතන නොකිය වුනු වෙනස් යථාර්තයක්, ගැටවර අපි එදා විශ්වාස කරන්නට කැමති උනා .
ඔහුගේ වචන වල තිබ්බ බර , අවංක බව අපිට ගානක් ගියේ නෑ එදා . 

ඉස්කෝලේ වැහුනා , අපි ගෙදර හිටියා . ඉස්කෝලේ  ඇරුන , හැබැයි මම පාසැල් ගියේ යලට මහට.
උදේ අම්ම එක්ක ඉස්පිරිතාලේ ගියා කෑම අරගෙන  , දවල් කොච්චිකඩේ පල්ලියට ගියා .ඇයත් එක්ක  හවස බෝධි පුජා තියන්
න පන්සල් ගියා . ගිලෙන මිනිහා සහ තණකොළ ..
ඉස්කෝලේ යන්න මට හිත හදා ගන්න අමාරු උනා. අන්තිමේදී අපේ  ගෙදර ඉස්සරහ සුදු කොඩියක් එසවුනා.
පත්තරේ මරණ දැන්වීම දිගේ ඔහු මළගෙදර ආව  .. 

."ආයුබෝවන් සර් "... ටිකක් වෙලා ඔහු මා  දිහා බලා ගෙන හිටියා
"තමුසේ ඉස්කෝලේ නාවේ ඇයි කියල දැන් තේරෙනවා ...මට පුදුම  මේක තමුසේ කාටවත් ඇගෙව්වේ නැති එකට  ...මට සමාවෙනවා මටවත්  මේක දැනුන නැති එකට . තව මාස පහක් තියෙනවා විබාගෙට 

. තමුසේ ඉස්කොලේ  එනවා ...මේක කරන්න පුළුවන් "
සුපුරුදු ලෙස,  විටෙක දෑසට එබෙමින්  විටෙක බිම බලමින් ඔහු එක දිගට කියෙව්වා . 
  
විභාගය ඉවර උනා. මම  පාස් උනා . අපි ප්‍රතිපල කියන්න ඔහුව හොයාගෙන ගියා .
අපි ට්‍රිප් යන්න ප්ලැන කළා
"සරුත් එන්නම ඕනේ ".
"එහෙම නෙමෙයි , තමුසෙලා එනවා අපේ ගෙදර " ඔහු පෙරලා ආරාධනා කළා . 
  
හරි , මෙතනින් පොඩ්ඩක් කොමාවක් තියන්න අවසර . .... හුස්ම පොඩ්ඩක් අල්ල ගන්න , ඔහු මට පොරක් වුයේ ඉහත කී කිසිවක් නිසා නොවේ යයි කීයන්න   ...

ආපහු  කතාවට ..දැන් අපි  ඉන්නේ ඔහුගේ නිවසේ එළිපත්තේ   . කපරාරු නොකරපු, බිම සිමෙන්ති නොදාපු  පොඩි ගෙදර , කෙටි බිත්තිය උඩ ඔහු හිඳගෙන සිටි.
"නංගි බැන්දා ගියා මාසේ , ඒ දෙන්නට ගේ දුන්නා . දැන් මම ජීවත් වෙන්නේ ඉස්සරහ කාමරේ " .
"තමුසෙලට මම එන්න කිව්වේ , එක පාඩමක් උගන්වන්න . මම තමුසෙලට වඩා ගොඩක් අඩු සම්පත් තියෙන මිනිහෙක් . ජීවිතේ සතුටෙන් ඉන්න ගොඩාක් සල්ලි ඕනේ නැ අයිසේ "
මට මතක විදියට එවර ඔහු බිම බැලුවේ නැත . 
  
ඊයම් බරුවක් වගේ ඇතුලට කිඳා බැහැපු ඒ වචන , දැන් මගේ ජීවන දර්ශනයේ කොටසක් වෙලා .  ..
ජීවිතේ , හිටපු ගමන් පහලට ගිලෙන කොට  , අඩියේ ගෑවෙන තරමට ගිලෙනකොට  , අත ගැසෙනවා ඒ වදන් පෙළ  ....ඉන් පස්සේ ආයෙමත් පීනන්න,  නොගිලී ඉන්න දඟලන්න ඕනේ නෑ . දැඟලීම නැවැත්තුවහම ආයෙමත් උඩට එනවා රබර් බෝලයක් වගේ  ...

සිරා, ඔබ මට පොරක් වන්නේ ඒ පාඩම කියා දුන් හෙයිනි .


පලි;

 ඔහු ඉන් පස්සේ විවාහ උන බව ආරංචි උනා . ඔහුගේත්,  ජීවන පැවැත්ම , විශ්වාස කරන දේ , සිතුම් පැතුම් වෙනස් වෙන්න ඇති .
එහෙත්  අපේ ජීවිත වලට අවශ්‍ය වෙලාවක , එවැනි සුන්දර ගුරුවරයෙක් විය ....
මේක මහා ලොකු කතාවක් නොවෙන්න ඇති . හැබැයි ටික දවසක් හිතේ තෙරපුණු මේ සිතුවිල්ල එලියට දාන්න මට ඕනේ කම තිබුනා.
නම් ගම් සහ ඇතැම් සිද්ධීන් උවමනාවෙන්ම වෙනස් කර ඇත .