A poem in the underground wall .....උමං දුම්රිය පොළ බිත්තියේ ලියවුනු කවිය

පෝල් සයිමන් (Paul Simon )  ලියු  A poem in the underground wall ගීතය ඔබ අසා ඇත්ද ?
ඔහු වචන අමුණා රුප රාමු සිතේ මවන හැටි ඉතා ආස්වාද ජනකය . 

මෙන්න ගීතය 

මම දැරුවෙමි උත්සාහයක් පරිවර්තනය කරන්නට එය . අදහස එයම නොවුනත් ..

නිශාවගේ තන පුඩුවෙන්
ගලා විත් , 

ලොවක් පුරවන
කළුවර  අතරේ
ඔහු හිඳී
සැඟවී
අවසන් දුම්රිය එනතුරා 

රළුය , සිමෙන්ති පොලව .හීතලය. 

මිනිසුන් පෑගු , කෙල ගැසූ දවසක් පුරා

නොඉවසිලිමත් දෑස
දිව ගොස්
පිරිමදිත්
උමං දුම්රිය පොළ
දුර්වර්ණ බිත්තිය
පුරා  ඇඳි
සෙවනැලි  චිත්ර

කඩතොළු කබායක 

සාක්කුවේ
මිරිකේ තදින් 

සුදු හුණු කුරක්
හිරිවැටුණු
කෙසඟ දෑගිල්ලකට

සියොළඟ  කිළිපොලන 
හිරිගඩු පොපියන
සීතල
පෙරමග කියත්
මග එන දුම්රියට
සෙල්මුවා ගැබෙන් 
එලි දකී
ඔහු බලා  සිටි මනාලිය 

කලබලය ඔහු,  දැන් .

නිශාවේ ඇකයෙන්
මෑත් වී  

දිවවිත්
පිරිමදින්නේය බිත්තිය
තෝරා ඉමක්
දැන්වීම් වලට
ඔබ්බෙන්
සෙවනැලි වලටත්
එහා
ඔහු ලියන්නේය කවක්
හුණු කුරෙන්
දුම්රිය පොළ බිත්තියේ

අකුරු හතරක් . එකම වදනක් . හිතක හිරවුණ. හැඟුම් දාහක් .

කළු වැකුණු බදාම
මතින් ලියවෙද්දී
සුදු අපිළිවෙල අකුරු කවක්
රැයට මුසුවේ
මුසල හඬ
සිනහවක 

ඔහු
හිටී 

රේල් පීලි  මැද 
වසා
තම
නෙත් පියලි

අහෝ දුම්රිය නොදනී මේ කිසිත්

පලි :
ඔහු ලියු කව කුමක්ද ?
පෝල් සයිමන්ගෙන් මෙය ඇසු විට ඔහු කලේ සිනහ වීම පමණකි .
එක්  එක් අය අර්ථකතන දෙති  .
ඇතැමෙක් කියන්නේ  එය Love (ආදරය) බවය ...

තවකෙක් කියන්නේ එය "F"  අකුරෙන් පටන් ගන්නා ප්රචලිත වදන බවයි. ( පහු ගිය සතියේ ඒ කවිය නම් බිත්ති පුරා ලියන්නට මට ද  සිතුනේ වරක් දෙවරක් නොවේ . පහුගිය සතිය එවැනි සතියකි . )