One autumn afternoon....ගිම්හානයේ එක් දහවලක .............

One  late afternoon

on a Sunday

You were there

meditating on the milky swirls
in an over priced latte

on the abstract shadow shapes

the autumn trees made

On the café wall

meditating you were

there you weren't

ගිම්හාන් පවනේ 
සිතක් ඈතට 

පාවෙනා
ඔබ කවුද ?
කිමෙද ඒ සෝ  බර
ඔබේ සිත
පුරවනා 

I too meditated

on your tresses dancing care free

in the breeze

On the lips trebling to hide the

throbbing sigh

 The tear hanging on

At your eyes edge 

I was there

I too meditated

ඒත් හොරෙන් හොරෙන් 
නෙතග කඳුලට 
විකුනු තොළගට 

පමණක් නොවේ 

නටන කෙහෙ රොදටත් 

හොරෙන් 

PS:
Yes it is one poem . If we do not think in one language, saw no reason why I should , when I scribbled them down

අපි සිතුවිලි වලට බාසාවක් තිබේද ? අපි හිතන්නේ යම් කිසි බසකින් ද ? එසේ නැතිනම් සිතුවිලි වචන වලට හරවද්දී එසේ විය යුතුද ?