දුක වැඩියෙන් ඇති එක බඹ ලෝකෙකි ....A mother's world

රැල්ලේ අතට ඔරුව පදිනවා නෙමෙයි . ඒත් මේ වගේ දවස් වල හිත් පිරෙන්න ගන්නවා . එක මට්ටමකින් පස්සේ වාන්  අරින්න වෙනවා , නැත්නම් පිටාර  ගලන්නේ වෙන ඉසව් වලින්.
ඉතින්  කෙටි සටහන් කීපයක්....


දිනේ පටන් මා උපන්න ...
ඔබ විඳි දුක් බෑ කියන්න ...
එහෙම හඬ නගා කියලා කකුල් දෙක අල්ලලා හවසට වඳිනකොට , හැම දාම ඇගේ ඇහේ කොනින් හීනියට කඳුලක් මතු වුනා . ඒ දවස් වල මට තිබ්බ ලොකුම ගැටලුව , ආතම්මාට වදින්න ගාථාවක් නැති වීම .

__________________________________________________________________

දවල්ට , අනා , පත්තරකොලෙකට පිළිකන්නේ තැබූ , ආතම්මාගේ කරුණාවේ ඉඳුල් පිඩේ සුවඳ දිගේ විත් . අපේ ගෙදර පදිංචි වූ කිටී පැටැව් දැම්මේ දවස් තුනකට කලින් , පැටැව් තුනයි . එකෙක් මලා . ඉතුරු දෙකයි . එකෙක්ට කකුල් තුනයි .

කිටී  ආදරෙන් උගේ මුළු ඇඟම ලෙවකා , ඌව ලං කර ගන්නවා කිරි පිරිච්ච බුරුලට . 

ඌගේ හිතෙත් ඇවිලෙවී ගිනි , ජීවිත කාලෙකට , හැම අම්මා කෙනෙක්ගේ වාගේම.

 අත්තම්මා දිගු සුසුමක් හෙලුවාය

(පරණ දින පොතක සටහනක් ඇසුරෙන්)

___________________________________________________________________

මුහුදු ගානක් දුරින් හින්දා , කතා බහ අපේ දැන් සතියකට සැරයයි , දෙකයි .  හැම දාම එකම වෙලාවට කතා කලත් .."අම්මේ" කියලා කිව්ව ගමන් ඇය පුරුද්දට වගේ කියන්නේ "මම ඒත් බැලුවේ ඇයි  අද පරක්කු කියලා .." කියලා.

  වට පිට අලුත් ආරංචි කියලා , දුව ගැන,  ගෙදර විස්තර අහලා ..හෙමින් සැරේ අහනවා ඇය "පුතාලා  දවල්ට කාලද ?"

__________________________________________________________________

අපි අවුරුදු හයකට කලින් මේ ගෙදරට ආපු දවස් වල , මුලින්ම අපිත් එක්ක හිනා වුනේ ඇය . නම දන්නේ නැති හින්දා අපි ඇයට නමක් තිබ්බා Mrs Lily white.

වයස හරියටම දන්නේ නැති උනත් , හැත්තාවට එහා පැත්තේ ඇති, අපි දෙන්න කතා උනා දවසක්.
විදුලි සෝපානයේදී හම්බු උනාම පොඩි එකී ගේ ඔලුව ආදරෙන් අත ගාලා මොනවදෝ කියනවා ඇගේ බාසාවෙන් . තේරුනේ නැති උනාට අපි හිතා ගන්නවා එහි තේරුම .

 දැන් දැන් ඇයට සනීප නෑ ( වගේ ). ඇදිලා ගිහිල්ලා , ඇවිදින්නෙත් අමාරුවෙන් කකුල ඇද  ඇද . 

"How are you ?" කියලා පහුගිය දවසක ඇහුවමත් ඇය ඔහේ හිනා වුනා ...තේරිලද , නැත්ද , අනේ මන්දා 

අද උදේ මට ඇය හමු උනේ , මහල් නිවාසයේ ලොබියේ ඉඳ ගෙන ඉන්නවා ..ලස්සනට ඇඳලා .

හිනාවෙලා මෙහෙම කිව්වා
"Mother day ...my daughter coming "

________________________________________________________________

....Siberian tigers usually have one or two cubs . and normal success rate to adulthood is about 30% . ...Cyra had been fortunate and has had two . But now one has died . And she has to do one of the most difficult things . But that is the way nature has intended . She can not drag the body  further from her den . the smell of it would attract predators and put her remaining cub in danger . 

Cyra should consume the body of her flesh and blood . This is a very solemn act .  She would do that almost in contemplation , in reflection , blurring our concept of animals and conscious.

She would first lick the body as if it was alive, lovingly . And then she would consume the dead cub , as it is part of her duty . One could almost see the tears in her eyes . One could almost feel the weight in her heart .

And for days after that she would not eat . She would have spasms and seem to suffer of pain   She would grow weak....

(Nat Geo wild - Land of the tigers )