ලොක්කයියාගේ සංකල්පය

නවත්තපු  තැනින්ම පටන් ගන්නම් .

කටුනායක ගුවන් තොටුපොළට අහස යන්තරේ ලඟා වෙනකොට මැදියම් රැ යටත්  කිට්ටු වෙලා . පරණ  පුරුදු විදියටම ලොක්කයියා ඇවිත් හිටියා අපිව ගෙදර ගෙනිහින් බස්සන්න .

ලොක්කයියා කිව්වට, එහෙම කියලා ළඟ නෑ  කමක් නෑ . නෑ  කමට වඩා ළඟ හිතවත්කම .

(“ඔය එහෙන් මෙහෙන් වාහන හයර් කරන්න එපා මහත්තයෝ , ආරක්ෂාව මදි “ කියාගෙන හැම සැරේම එනවා අපිව ගෙදර ගෙනියන්න .)

අපේ ගමන් මලු , අබලන් හයි ඒස්  වෑන්  එකේ පටවාගෙන , වාස දේස  කතා කර කර අපි ආවා ගමට .

ගමේ පාරට හරවපු ගමන් .“කොහොමද ලොක්කයියේ කුසුම අක්කා “ කියලා ඇහුනේ පුරුද්දට වගේ .

“ඉන්නවා ඉන්නවා “ ලොක්කයියා ක්‍රීන්  කියලා ගියර් එකක් කැඩුවා .

ලොක්කයියා , කුසුමේ අක්කගේ මනාපය ලබා ගත්තේ දැනට වසර ගණනකට පෙරය . දැන් වෙනකොට , කසාද බැඳලා , දරුවන් දෙතුන් දෙනෙකුත් ලැබිලා තියේවි කියලා , බොහෝ අය  හිතුවත් , කුසුමේ අක්කගේ මනාපය එක හිතින් බාරගෙන , පරිස්සමට පැත්තකින් තබපු ලොක්කයියා විවාහය කල් දිනෙන් දිනෙන් කල් තබන්නේය .  ගෙදර හදනකන් , පාරට තාර වැටෙනකන් , වැනි නෙක හේතු මවන්නේය .

කුසුමේ අක්කලාගේ නිවස පසු කරත්ම මට නිකමට මෙන් ඒ දෙස බැලිනි . තාප්පය පුරාවට පෝස්ටර් වගයක් අලවා ඇත . දියාරු හෙඩ්  ලයිට් එලියට පවා , පෝස්ටර් වලින් හිනාවෙන ලොක්කයියාගේ මුහුණ මනාවට පෙනුනි .

“මොකෝ මේ ලොක්කයියේ ?”

“නෑ  මල්ලි , මනාපේ දුන්නට හිත වෙනස් වෙන්න පුලුවන්නේ ...මමං ඉතින් ඉඳල හිටලා ගිහිල්ල කට්ටියට කතා කරලා , කුසුමේගේ නංගිගේ පොඩි එකාගේ කම්මුල මිරිකලා එනවා . වෙනසකටත් එක්ක මේ සැරේ ගැස්සෙව්වා පෝස්ටර් ටිකක් “

“කව්ද ගැහුවේ “

“මේ චන්දෙ වැඩ කරපු කොල්ලෝ ටිකක් , උන් මයි ඩි සයින් කරලා මගේ මුණ දාලා “ ඔබේ මනාපය දිනු ලොක්කයියාගේ උදාර සංකල්පයක් අනුව “ කියල වචන සෙට් කරලා හැදුවේ “

“ඉතින් මොකෝ උනේ .”

“මල්ලිට කියන්න මේ වල් හු …. දේශ ද්‍රෝහියෝ ….කුසුමේලාගේ ලැට් එකේ බිත්තියේත් එකක් අලවලා  ලැට්  එකේ දොරත් ගලවාගෙන ගිහිල්ලා “

“ඕක නම් විජාතික කුමන්ත්‍රණයක් “ මට ඉබේම කියැවුනි .

පලි : අපේ අත්තම්මලාගේ ගෙදර යන්න තියෙන්නේ බස් හෝල්ට් එකේ ඉඳන් ටික දුරක් ගිහින් , කන්දටම කපපු පඩිපෙළ බැහැලා .ඉස්සර බස් එකෙන් බැහැලා අපි ඒ පඩිපෙළ බහින්නේ පඩි දෙකෙන් දෙක .
නිවාඩුත් ඒ වගේ . සාමාන්‍යයෙන් මන්ද වේගයෙන් සතියේ දවස් දුවන කාලය , නිවාඩු ගත්ත ගමන් දුවන්න ගන්නවා හැල්මේ .

සති තුනකුත් ගෙවන්න ගියා . බොහෝ වැඩ කර ගන්න හිටියත් ….දන්නවනේ ඉතින් වෙන දේ .

හැබැයි ඉතින් , අනේ ඇස්  වහක් කටවහක් නෑ , බිල් බෝඩ් පිරෙන්න ලොකු මාමාගේ අර සීදේවි මුණ , තනි නොතනියට ...යන යන තැන

පපලි :

මේ බ්ලොග් ලිවීමට ඇබ්බැහි වෙච්ච එකට බෙහෙතක් ගන්න කියලා වේද මහත්තයෙක් හම්බු උනා .  මේ ලෙඩේට බෙහෙත් නා කියන්නේ … ඉතින් මොනවා කරන්නද , ලියනවා ඇරෙන්න ...