ස්වයංවින්දනයේ නිදහස සහ නිදහසේ ස්වයංවින්දනය

නිදහස යනු මහත්වූ වගකීමකි . මින්පසු අපගේ ක්‍රියාවන් හා අතපසු වීම් සියල්ලට අපට වගකීමට සිදුවේ . මින්පසු අපට රාජ්‍ය පාලනයේ වැරදි සහ දුර්වල කම් වල වගකීම වෙනෙකෙකු පිට පැටවීමට නොහැක . එම නිසා මේ අවස්ථාවෙන් ප්‍රයෝජන ගෙන වෙර විරියෙන් රටේ සෞභාගය උදෙසා වැඩකිරීම සාම රටවැසියෙකු ගේම යුතුකම වේ 

ඩී එස් සේනානායක , 1948 පෙබ 4දා (ඉංග්‍රීසියෙන් , ඔව් ඉංග්‍රීසියෙන් ) ජාතිය අමතා කළ කතාවෙනි .

***

හෙට නිදහස් දවස 

ඔව් ඉතින් 

ඉතින් මොකද කරන්නේ 

හස්ත කර්මාන්තයක් කරගෙන නිදහසේ ඉන්නවා බං 

ඒ කියන්නේ උඹ ස්වයං  වින්දනයේ නිදහස භුක්ති විඳිනවා 

නෑ  බං , මම නිදහසේ ස්වයං  වින්දනය භුක්ති විඳිනවා 

මේ , බලාගෙන , හිකිස් , පොඩි කාලේ සර් කෙනෙක් කිව්වා ඔය වැඩේට ඇබ්බැහි වුනාම  ඇස් අන්ධ වෙනවා කියලා , හිකිස්

උඹේ සර් හරි බං , ඇස් අන්ධ වෙනවා තමා 

එකයට රත්නේ , 2017 පෙබ 4දා 

***

අද නිදහස් දිනය ලංකාවේ . කාගෙන් කවුරු නිදහස් උනාද කියන එකම ප්‍රශ්නයක් .  අනෙක් අතට අධිරාජ්‍යයා නිදහස දීලා , ඒ යටත්විජිත ඔක්කොම, රැජින මමයි ඔබේ රාජ්ජේ කියලා, පොදුරාජ්‍ය සංවිධානයක ගැට ගහනවා. 

කට්ටියක් කියනවා මේක ජාතික දිනය විය යුතුයි කියලා . ඒත්  අපිට අපේ ජාතියේ හැඩතලය වත් හරියට අඳුනා ගන්න බැරි වෙලා .

.

නිදහස කියන්නේ පැතලි එකක් නෙමෙයි . තල කීපයක් උඩ ගොඩ නැගෙන මනෝභාවයක් . (ඒත්  ජාතිකත්වයෙන් තොරව නිදහසක් කියන මනෝභාවයට පැවැත්මක් නෙමෙයි ජාතකයක් වත් තියෙනවද කියලා හිතෙනවා වෙලාවකට ) . අනෙක් අතට නිදහස කියන්නෙම , බටහිර ශිෂ්ටාචාර විසින් ගොඩ නගපු ෆැන්ටසියක්මද ?  .ඇත්තටම මේ නුතන ලෝකයේ , පුරාතන අර්ථයෙන් නිදහස් රාජ්‍යය තියෙනවද?  කියලත් හිතෙනවා ( රාජ්‍යයක නිදහස , එහි බලවන්ත කම මත රඳා පවතිද්දී . රාජ්‍යය වල බලය ගල , කඩදාසිය , කතුර  ( (rock , paper , scissors )ක්‍රීඩාවක නීති වගේ දෝලනය වෙනවා  ) 

මට හිතෙනවා  අපි අපේ නිදහස ෆැන්ටසිය ගොඩනගලා තියෙන්නෙම තවත් ෆැන්ටසි උඩ නේද කියලා . 

උදාහරණයක් ලෙස අපි හිතාගෙන ඉන්නවා , අපි සටන් කරලා තමයි නිදහස ගත්තේ කියලා . අපිට නිදහස ලබා දෙන්න මුලික වුනු ජාතික වීරයෝ ඉන්නවා කියලා . කාලෙකට කලින් මම ජාතික වීරයන්ගේ රූප කොළ ගැන මෙහිම සටහනක් තැබුවෙමි  . ඒ කොලේ කොටුවක ජාතික වීරයෙක් හැටියට අන්දරේත් හිටපු එක ගැන ලිව්වෙමි  . ප්‍රතිචාරයක් හැටියට මාතලන් ලියුවේ ඒ  , අපිට කොලයක් පුරවන්න වත් වීරයෝ නැති නිසා කියලාය . මට නම් හිතෙන්නේ අපේ රටේ වීරයෝ අල්පයි , වැඩිපුර ඉන්නේ වීර වැඩක් දෙකක් කරපු මිනිස්සු කියලා . 

අපේ රටේ විප්ලව විරෝධතා ඇති උනා ඒත්  ඒවා නිසා නිදහස ලැබුනා කියලා හිතන එක කොතරම් නිවැරදිද  මන්දා . 

පස්සේ කාලේ නිදහස් සටන කියන එක සේනානායක උන්නැහේලාගේ පැලැන්තියේ අයට ඒ කාලේ පෙට් ප්‍රොජෙක්ට් එකක් විය  . කොහොමත් බුදු පිළිමේ ඉස්සරහට යන මල් වට්ටියට, අත  ගහලා නිවන් දකින්න කරපු ට්‍රයි එකක් ය .

සේනානායක උන්නැහේ , නවසිය හතලිස් අටේ , සුද්දා දුන්න දිස්නේ ගහන නිදහස (හෝ ජාතිකත්වය)  , අත් දෙකෙන් අරන් තමන්ගේ වගේ මල් පැලක තැන්පත් කලෙය  . අවුරුදු හැට නවයක් තිස්සේ පිළිමේ මල් පැල  ඇතුලේ . අපි පහන් පත්තු කරන්නෙමු  , බැතිමත්ව සමරන්නෙමු . පිළිමය බොල් වෙලාය . කණක් වැහෙන්න කුඹල්ලු ගෙයක් හදලාය .   තීන්ත පොතු ගැලවි, දැල්ල වැදිලා  කළු වැකිලාය .  ඒත් පහන් පැල අස්සේ කළුවර නිසා අපට හරියට නොපෙනේ . 

මම යෝජනා කරන්නේ අප මේ නිදහස, පාන් පැලෙන් එලියට ගමු කියලාය . එතකොට එහි මලානික බව , පරණ බව අපිට පෙනේවී . අපි නිදහසෙන් ගැලවිලා නිදහස ගැන හිතමු .  අපට ඇතැම් විට අපෙන් ම නිදහස් වීමට ද සිදුවෙනු ඇත . නිදහස යාවත් කාලීන කර ගනිමු