මර්සි , මම කොල්ලා කාලේ වැඩ කරපු කන්තෝරුවේ වැඩ කල , ටිකක් තල්තැනි කතක් . කතුරක් වගේ කටක් හිමි ඇය උම්බල කඩ වත් නොකන්නිය. පුර්ණ ශාක භක්ෂිකාවක් . ෆුල්ම ෆුල් වෙජිටේරියන් .
අපේ කැන්ටිම කරපු ඇනස්ලි , හැම කැන්ටිම් කරුවෙක් වගේම , බැනුම් අහන්නම උපන් කෙනෙක් . අපේ පුරුවේ ණයකට ඔහුගෙන් කන්නත් , ඔහුගේ පුරුවේ පවකට අපෙන් බැනුම් අහන්නත් මෙලෙස හමුවූ බව එදා අපේ හැඟීම විය .
ඇනස්ලිගේ කැන්ටිමේ තිබ්බේ හරිම සිම්පල් ප්ලැන් එකක් . උදේට පාන් ගෙඩිය හතරට කපලා , පාන් කාලේ කෑලි . පුංචි දීසි වලට වෙන වෙනම දාපු පරිප්පු , මාළු කෑල්ලක් , මස් කෑලි පහක් . ප්ලාස්ටික් බාල්දියක , වෙනම උයපු ගොරක වැඩි හොදි , පිටිපස්ස කුස්සියේ . මස් කරි , මාළු කරි ඕන එකකට අර හොද්ද දාලා දෙනවා . හැබැයි ඇහුවොත් අම්මා තාත්තා පල්ලා දිවුරනවා නෑ වෙන වෙනම මස් හොදි මාළු හොදි උයනවා කියලා .
ඔන්න මර්සි එනවා උදේට කන්න
"ආ මර්සි මිස් ගුඩ් මොර්නින්ග් "
"ඇනස්ලි , මට දෙන්නකෝ පාන් කාලකුයි මස් හොදි එකකුයි , හොඳ කෑලි දාන්න "
පෝලිමේ සිටි මම "මර්සි අක්කේ , ඔය වෙජිටෙරියන් නේද "
"ඔව් . ..මම හොදි විතරයි කන්නේ "
"ඉතින් එහෙනම් කෑ ලි දාන්න කිව්වේ "
"මෙහෙමයි මල්ලි කෑලි නැත්නම් හොද්දේ රහක් නෑනේ . මම කෑලි ඉතිරි කරනවා "
"අඩේ මාරයි නේ "
"මාර නෑ . ගොඩක් දේවල් එහෙම තමයි . ඔය ඩිමොක්‍රසි , මීඩියා ෆ්‍රීඩම් , එතකොට ෆ්‍රී ස්පීච් , එතකොට සමානාත්මතාවය ඔය ඔක්කොම එහෙමයි . ඒවා තියෙන්න ඕනේ හොද්දට වටිනාකමක් එන්න . මස් හොද්දක් , මස් හොද්දක් වෙන්න .හැබැයි ගොඩක් වෙලාවට අපි ඒවා කන්නේ නෑ , කන්න බෑ"
පලි :
ඇගේ තියරියේ ගැලපුම අද මට වැඩියෙන් දැනේ . අපි සංකල්ප මය වශයෙන් අවැසි යයි සිතන බොහෝ දේ , අවසන අපි දීසියේ ඉතුරු කර , ගොරක වැඩි හොද්ද සමග පාන් ගිලිනවා නේද යයි විටෙක මට සිතේ . එය අපිට පුරුදු වී ඇත , ඇතැම් විට මස් කෑලි කෑවොත් අජීර්ණ ද විය හැක .
