Airports and bad habits // ගුවන් තොටුපල හා නරක පුරුදු

Airports are strange places,  if I may say again .

They are transit points where you are stuck in time . Amidst others, but always your own journey . And they on their own journeys.

I have a bad habit  of observing people and trying to figure out their own stories . In a way every one’s got a story and may be every one is a part of a big story . Whatever it is,  I just sit here , and wonder, of the stories .

Of the Moroccan who is reading the Quaran . He takes his eyes away to touch his face in praying . First forehead then the  eyes.

Of the nervous girl , with the Violin case, tapping her finger tips on her knees ,nervously , to a tune in her head  . She stops to let out a sigh

Of the mother and her two sons . “Sit down , Mark and behave please “ she says

Of the Business man / potential drug dealer / smuggler looking at the photographs in his phone and smiling to him self

Of the lady , Calling home on her worn out mobile, speaking in Sinhala .

Stories jump out , twist in my mind and interweave connections that may or may not be .

As I said this is a bad habit

_______________________________________________________________

ගුවන් තොටුපල වනාහි අමුතු තැනක් . 

කාලයේ අම්බලමේ, මිනිස්සු හිරවුන.  එකිනෙකාගේ වන්දනාවේ අතරමග මදකට (තම තමන්ගේ ජිවිත සමග) එකට නැවතුනු

මට තියෙනවා නරක පුරුද්දක්.
මේ වගේ තැනක හිරවුනාම , කෝච්චියේ , බස් එකේ , ගුවන් තොටුපළවල් වල , මම  මිනිස්සු දිහා  ඔහේ බලාගෙන ,ඔවුන්ගේ කතන්දර ගැන හිතන්නට පටන් ගනිමි . 

කුරානය කියවමින් යදින , මොරෝක්කානුවා ගේ කතාව

තම දඟ කාර පුතුන් දෙදෙනා ආම්බන් කර ගන්නට , මහත් ආයාසයක් ගන්නා තඹ හිසකේ ඇති තරුණ මවගේ කතාව (" මාක් ඉඳ ගන්නයි කිව්වේ " බැරිම තැන ඈ ටිකක් තදින් කියන්නීය )

කැළඹුණු සිත එක තැන තබා ගන්නට තම උකු ළේ තබා ගෙන සිටින ,  වයලීන  පෙට්ටියට තට්ටු කරන යුවතියගේ කතාව .

තම දුරකතනයේ ඇති චායාරු දෙස බලා , සෙමින් සිනාසෙන මැදිවියේ මිනිසාගේ කතාව 

රහසින් මෙන් සිංහලෙන් දුරකතනයේ එහා පැත්තේ කෙනෙකුට කතා කරන ඇගේ  කතාව (" අක්කේ මම චෙක් ඉන් කළා . ඔව් එම්ප්ලෝයර් ගෙනත් බැස්සුවා . මම මාස දෙකක පඩි කලින් ඉල්ලා ගත්තා . කෙල්ල කොහොමද,? කාමරේම ඉඳලා එපා වෙලා ඇති දැන් . මම ටවුමෙන් කරාඹු දෙකක් අරගෙනම එන්නම් ...")

මේ කතා මා මනසේ යන්තමින් මෙන් ඇඳී , සෙමින් සෙමින් හැඩ  තල මතුවී,  වර්ණ ගැන්වී , පුර්ණ සිතුවම් වී  හමාරය.  දැන් ඒවා එකිනෙක සබැදී එක්  ලොකුම ලොකු වියමනක් වෙන්නට පටන් ගෙනය.

කලින් කීවා  වාගේ මෙය මහා නරක පුරුද්දකි