ඔබට මතක නැති උනාට ..

අපේ ජීවිත කියන්නේ කතන්දර ගොඩක් ද ? නැතිනම් එකම කතන්දරේක පරිච්චේදද ? 
මට හිතෙන්නේ කෙටි කතන්දර ගොඩක් , මතකය නම් වූ මනකල්පිත රැහැනින් බැඳ අපි ජීවිතය කියන දිග කතාව ලියනවා කියලයි 
ඒ නිසා මේ පහත සටහන .මෙතැනට  සම්බන්ධයක් තියෙනවද නැද්ද කියන තීරණය කියවන ඔබට බාර දෙමි 

"Don't look that way .බලන්න එපා ඒ දිහා , ඒ ගෑණි  මේ පැත්තට ඇවිත් කරදරයක් වෙන්න ගනියි."

"ඒ වුනාට අපි සාස්තරයක් අහමුද ? Pleeeeeease"

"අනේ ඔය රොඩී ගෑනු දන්නා සාස්තර ..මෙතන බොරු කියලා කීයක් හරි කඩා ගන්න "

කොච්චර කීවත් ඔබ ඇසුවේ නැත ..ඔබේ ඇස්  වල තිබුණු ආයචචනයේ ඉව දැනී  ඇය අපි දෙසට පැමිණියාය . ඒ විනාඩි දහයකට පමණ පෙරයය . දැන ඇය චාටු බස් කියමින් දඩයමට සැරසේ .

"මාත්තිය , නළුවා වගේ ... , වාසනාවන්ත  ජීවිතයක් මුනෙන් පේනවා "

"කවුරු වගේද ...ෆ්‍රෙඩි  සිල්වා ? " ඔබ මා දෙස බලා සිනා සෙයි .

"නේ නේ විජේ වගේ"

"එතකොට මම?"

 " නෝනා මාලිනි වගේ අප්පා , නෝනා කවද හරි මේ මාත්තියා  බඳිනවා ..."

"Don't tell her , let her go on " දැන් ඇය  ඔබේ අල්ලෙ  රේඛා දිගේ ඈ දබරගිල්ල සෙමින් ගෙනියන්නිය .

ඔබ ඔබේ ඇඟිල්ලේ මුදුව සඟවා ගන්නේය  (මා මුදුව වැඩි පරිස්සමට ගෙදර අල්මාරියේය ).
කපුටෙක් කෑ  ගසන්නේය .

"නෝනා , ලස්සන ජීවිතයක් තමා පේනවා ..මාත්තිය ආදරෙන් තමා බල ගන්නවා ..ඇබැයි පශ්ශේ නෝනට එක අමතක තමා වෙනවා ...යේක, බේ  බේ මට  කියන්න තේරෙන්නේ නේ ...."

ඔබ මුහුණේ තුනියට තිගැස්මක් පැතිරේ .

"පලයන් මෙතනින් , මේ රුපියල් දහය අරන් , අපේ දවස මුසල කරන්නේ නැතිව "
කපුටා සද්දෙට අත්තටු ගසා පියඹා යන්නේය .
  "Bloody liar, that is their trick to get you hooked to their story , I told you so"

ඔබ අතේ උනුහුම මා දකුණතේ ගැටී , මම පියෙවි ලොවට පිවිසෙමි 

"ඉතින් කියන්නකෝ , ඒ ට්‍රිප් එක ගැන, were we happy ? ....