31st December eve...unfinished business

Years ago I did a photo haiku on a 31st December..This is take 2... a poem (a  bad poem)  in photos.

Just before the year ends
Buy a guitar




Write a love song






Sing it with the crowds
running to watch the fireworks
at 12 o one

Sing it in the tube 

over the shrill

of the breaks on the cold rail

End it on a happy note

satisfying

yet 

uncomfortable

PS:
All these images were taken this eve . 

When you look for images , you start to see stories . Episodes of lives .

On this 31st I saw Pizza deliverymen sharing a pizza on the pavement right off the pan . Whether it was a gift from the chef or some thing left by a customer I do not know.

A pickpocket hurriedly disappeared in to the crowds with somebody's wallet.

People in their party hats were flocking to the pier to watch the fireworks at midnight... youngsters in flocks . .. travelers with their girl friends for the night ...

I also saw an old lady smile and say "May peace be with you " at the end of the mass, to a stranger.

Life goes on , I know. Yet ,  it is time to refresh . Wishing you a peaceful 2013.

සියල්ලටම පෙර ....|| In the beginning there was

1980 දී Geert Hoftstede  ඇමෙරිකානු සඟරාවකට ලිපියක් ලිවිය. එහි අපුරු පරීක්ෂණයක නිරීක්ෂණයන් අඩංගු විය . ඔහු ලිපිය පුරාවට යත්න දැරුවේ රටක සංස්කෘතිය අනුව  යම් ආයතනයක නායකත්වය හා  දිරිදීමේ ක්‍රමයන් වෙනස් විය යුත්තේ කෙසේදැයි අවබෝධ  කර ගැනීමටයි. ඔහු එක ප්‍රශ්නයක්  ඇසුවේය . එනම් "In the beginning there was ...."    (  සියල්ලටම පෙර .......තිබුණි)  යන වාක්‍යයේ හිස් තැන පිරවීමටයි .

පිළිතුර සපයන්නාගේ ජාතිකත්වය අනුව ඔහුට විවිධ පිළිතුරු ලැබුණි.

ඇමෙරිකානු -    වෙළඳපොල 

ප්‍රංස - බලය 

ජර්මානු - පිළිවෙල 

රුසියානු - කාර්යක්ෂමභාවය 

නෙදර්ලන්තය - එකඟතාවය

නොර්වේ - සමානාත්මතාවය 

එංගලන්තය -ක්‍රමය , සැලැස්ම (system )
චීනය - පවුල 

ජපානය - ජපානය 

රටක පොදු අනන්‍යතාවයට (common identity )අනුව මේ පිළිතුර වෙනස් වෙන බවයි ඔහුගේ නිගමනය වුනේ .

ඉදින් ලාංකිකයන් හැටියට , උපන් පළාතේ හැටියට , ඉගෙන ගත් තැනෙ හැටියට අපි මේ ප්‍රශ්නයට කෙසේ පිළිතුරු දෙමුද ? අපේ සාමුහික අනන්‍යතාවය (collective identity) කෙසේ වේද ? 

මම කැමතියි ඔබේ පිළිතුරු දැන ගන්න .කරන්න තියෙන්නේ මෙච්චරයි . මේ වාක්‍ය සම්පුර්ණ කරන්න තමයි තියෙන්නේ ." සියල්ලටම පෙර .......... විය ". හැබැයි හිස්තැන පුරවනකොට, ජාතිකත්වය , ප්‍රාදේශිකත්වය , සහ අනෙකුත් බෙදීම් සහ  ඇතුලත්වීම් (divisions and affiliations) ගැන හිතන්න ඕනේ ..

 අර පරණ පරීක්ෂණය ලාංකික නියදියක කරලා නිරීක්ෂණය කරමු .

(රතු රජරට ඔබේ ප්‍රතිචාරයට ස්තුතියි . ටිකක් විස්තර එකතු කළා)

පහත දැක්වෙන්නේ ඇතැමුන්ගේ  එවැනි පිළිතුරු කිහිපයකි 

හෙළය , රාවන රාජ්ජ්‍යය , බුද්ධාගම , සාමය , කේතුමතී නුවරක් ,  දෙවියන් වහන්සේ , nothingness ,  The big bang , හිත , වැද්දෝ , ආච්චිගේ රෙද්ද , 

ආරාධනා කරමි දක්වන්නට ප්‍රතිචාර 

In a dream I faintly remember

In a dream I faintly remember

there you were

looking from far

standing oh so near
 to  the converging point

of a puddle of black water

spreading to eternity

Black water filled with thousands
of Cardinal tetras & Discus fish

with their reds and blues

and all hues in between

Dipping your toes so gently

causing ripples of pleasant thoughts

Raven tresses dancing

in the foretelling breeze

of the on coming monsoon
Then the alarm rings
at the same time as yesterday

and the day before
and there you are

saying
"Good morning sleepy head "

On the eve of 24th || 24දා හවස

Like you , I too have only heard the story .

Of the child born under a dark night

Lit by a single star.

On a cold December eve

millenniums later

Has it  come to this ?

A celebration of materialism

capatalistsm in it’s full glory

and it’s by products

Accidental charity

and the unavoidable bitter after tastes of

guilt and despair.

හැඩ ගැන්වූ වීදුරු  අල්මාරි 

නත්තල් අසිරිය වාන් දැමු 

තනි තරුවක හීනි එලිය 

මුවා වෙත් 

අහස සූරා නැගෙන 

සෙවනැලි වලට 

යදින්නට වෙන්නේ
මිදුලේ 

නත්තලට පල්ලිය වහලා 

ඉබ්බන්ට පිහාටු

"එකමත් එක රටක ලස්සන විලක හිටියලු ඉබ්බෝ දෙන්නෙක් "

"ඉබ්බෝ අවුරුදු කීයක් විතර ජීවත් වෙනවද අප්පච්චි ?"

"සමහර ඉබ්බෝ අවුරුදු සීයක් විතර"

"එතකොට අප්පච්චි , ලොකු අත්තා වගේ වෙනකොටත් මේ දෙන්න මෙහෙමම ඉඳීයි නේ "
"
ඔව් පුතු , උන්ට උන්ගේ පාඩුවේ ඉන්න දුන්නොත් ඔහොම්මම ඉඳියි "

"හරි අප්පච්චි , දැන් කථාව කියන්න "
___________________________________

මට සුවිමාලි හමුවී ඒ වන විට වසර දෙකක් පමණ ගතවී තිබුණි . උසස් පෙළ ප්රතිපල එනතෙක් නොසිට මම ලිපිකාර රස්සාවට අයදුම් කලේ ගෙදරට තවදුරටත් බරක් වීමට බැරි නිසාය . මාලිගේ කතාවද එම පොතේම තවත් පරිච්චේදයක් විය .
"වැඩිය දුර හිතන්න ඕනේ නෑ , අපි රෙජිස්ටර් කරලා පොඩි උත්සවයක් ගනිමු . ඊට පස්සේ එන විදියකට මුහුණ දෙමු " ඈ මා දෑස් දෙස බලා ගෙන පැවසුවාය . බැංකු පොතේ තිබු මුදලින් මම මංගල මුද්ද ගත්තෙමි .

ඉන් පසු මාසෙන් මාසෙට අපි ජීවත් වුනෙමු. විසිදෙවෙනිදා පඩි පත ලැබෙන විට සිතේ නැගෙන කප්පරක් බලාපොරොත්තු සහ ඊළඟ මාසයේ දහවෙනිදා විතර වෙනකොට සිතේ නැගෙන ගින්න අතරේ අපේ ජීවිත ගෙවුණි . නිවාස ණයක් ගෙන නිවෙස මිලදි ගතිමු .

3D ඇන්ඩසන් මහල් නිවාස ,
මම ණය අයදුම් පතේ ලියුවේ ආඩම්බරයෙන් පපු කුහරය පුරවා ගනිමිනි .
තෙවන මහලේ කොනේම අපේ කැදැල්ල විය . පුතුව ගෙදර ගෙන ආ දවසේ මාලි පඩිපෙළ නැග්ගේ පඩි දහයෙන් දහයට හති අරමිනි .

" ඉගන නොගත්තත් නම තියෙන ඉස්කෝලෙකට යවන්න ඕනේ " ..ආපදා ණයක් ගෙන අපි පුතුගේ ඉස්කෝලෙට තැන්පතුව ගෙව්වෙමු .

ටියුෂන් වලට ගෙවන්නට අපි ඕ ටී කළෙමු. මාලි රෑ වෙන දවසට මම හන්දියේ රාණි අක්කගේ කඩයෙන් ඉඳි ආප්ප හා මාළු හොදි පාර්සලයක් ගෙන කලින් ගෙදර ආවෙමි . මම පරක්කු වුනු දවසට මාලි කෑම මේසයට ඔලුව තබා ගෙන මම එනකන් නිදාගත්තාය

______________________________________
"මොකක්ද අප්පච්චි ඉඩෝරයක් කියන්නේ ?"

"ඒ කියන්නේ වැස්ස නැතුව ...විල් හිඳිලා ...ගහ කොළ මැරිලා ...යන කාලයක් පුතු "

"ඉතින් අර ඉබ්බෝ දෙන්නා ?"

"උන් දෙන්න ඔහේ බලාගෙන හිටිය "

"අර එදා කතාවේ වගේ කොකෙක් එනකන්ද ?"

"කොක්කු හැම ඉබ්බෙකුගේම පිහිටට එන්නේ නෑ පුතු ...උන් ඇස් දෙක තදින් වහගෙන උන්ට පිහාටු එන හැටි ගැන හීන මැව්වා ...එතකොට නිල් කැටේට වතුර තියෙන , නෙලුම් මල් පිරිච්ච විලකට උන්ටම ඉගිලිලා යන්න පුළුවන් නේ "

" හි හි ඉතින් ඉබ්බන්ට පිහාටු එනවයෑ ...මෝඩ ඉබ්බෝ "

" උන් එකම හීනය දිගටම දැක්කොත් දවසක උන්ටත් පිහාටු එනවා පුතේ "

_____________________________________

"අයිසේ බලදේව , congratulations , කොල්ලා all island third ලු නේද "
 ඒ මගේ ජීවිතයේ සතුටුම දවසයි . එතැන් පටන් සුභ පැතුම් පෝලිම ආරම්භ විය. ඒ හැම පැතුමක් පාසාම මා දෑස් සතුටු කඳුලින් තෙත් වුනි . හවස අමරේගේ “white horse එකේ සැමරීමේ” යෝජනාවෙන් අමාරුවෙන් ගැලවී, පුතා කැමතිම pineapple gateuax එකක් පැගෝඩා එකෙන් ගෙන ගෙදර ගියෙමි .

වසර ගණනාවක් ජීවත් වූ නිවස විකුණු දවසේ අප දෙදෙනා එතරම් කතාකලේ නැත . ජනේලයෙන් එපිට ශාලිකා ග්රවුන්ඩ් එකේ රෑහයියන්ගේ ගාලගෝට්ටිය නිවසේ පැවති නිහඬතාවය මකා දැමුවාද නැතිනම් එය වඩාත් තීව්ර කලාදැයි මට සිහියක් නැත .

"කොල්ලට ස්කොල් එක හම්බ උනාට ජීවත් වෙන්න සල්ලි ඕනේ . ඌ රස්සා කරන්න ගිහින් ගිය වැඩේ කරගත්තේ නැත්නම් ඔක්කොම අපරාදේ " යුතුකම් හා වත්කම් අතරේ මා සිත අතරමං විනි . .

එනමුදු බැංකු පොත් වල එකතු කල වස්තුව අපට නොතිබුණි . සන්තකයටම තිබුනේ නිවස හා මගේ පරණ නිසාන් වැගන් එක පමණි .

"මහත්තය මේ කාර් එක නම් ඉතින් පරණ යකඩ වලට තමයි " ගරාජ් එකේ සෝමේ වාහනේට තක්සේරුවක් කළේය .. ඉදින් වෙන කල හැක්කක් නොතිබුණි .

බ්රවුන් පේපර් උරයක ලු නෝට්ටු මිටිය අල්මාරියේ සාරි අතරේ සැඟවූ මාලි යතුර ගෙනවිත් මට දුන්නාය .

"කමක් නෑ බලේ ...මමත් කැමැතියි නිස්කලංක පළාතකට යන්න ...අපිට පුළුවන් ඒ පරිසරයට හැඩ ගැහෙන්න ."
වසර විස්සක් ගෙන්දගම් පොලවේ, නගරයේ දුලි අතරේ ජිවත් වූ අපට එය එතරම් ලෙහෙසි නොවන බව මා මෙන්ම ඇයද හොඳින් දැන සිටියාය .

______________________________________

“විල හිඳිලා ගියා ...ඉබ්බෝ දෙන්නට කන්න බොන්නත් නැති උනා ..කුරුල්ලෝ පියඹලා වෙන වතුර වලවල් හොයා ගෙන ගියා ...”
"ඉබ්බන්ටත් යන්නනේ තිබ්බේ හිමින් හිමින් හරි "

" ඔව් ඒ වුනාට මේ මෝඩ ඉබ්බෝ දෙන්නා ...බඩගින්නේ ඇස් දෙක පියාගෙන පියඹා යන හැටි හීන මැව්වා..."

______________________________________

"බලේ කොහෙද ඔයා ගියේ මෙච්චර වෙලා පත්තරේ ගෙන්න කියල ගිහින් ...? පුතා කතා කළා "

" ඇයි මොකද කිව්වේ ...ඇයි මේ කඳුළු ..කොල්ලට කරදරයක්ද ?" මා හිත තිගැස්සිණි .

"නෑ බලේ results ඇවිල්ලා ..කොල්ලට first class ekak ..Uni එකේ Junior lecturer post එකක් offer කරලා "..
මාලිගේ සිතේ සතුට දෙනෙත් කොනෙන් දොරේ ගලා කම්මුල දිගේ රූටා වැටුණි .

මා සිතට ද අමුතු සැහැල්ලුවක් දැනෙන්නට විය . සිතට නැගුනු මදහස දෙතොල් පුරා පැතිරෙනු දැනේ .

" දැන් සුද්දියෙක් කරේ එල්ල ගන්න ඉස්සර වෙලා හොඳ ගොවි ගම ගෑනු ළමයෙක් හොයන්න ඕනේ " මාලි දෙවන මෙහෙයුම ආරම්භ කර ඇත .

_____________________________________

"එක දවසක් උදේ පාන්දර , විල පැත්තෙන් පියාපත් නගන සද්දයක් ඇහුනා .....
තවම කුරුල්ලෝ ඇහැරිලත් නෑ ...මෙන්න බලන්න පුතේ වැඩේ ....
අර ඉබ්බන්ට අත් තටු ඇවිල්ලා ...උන් ඉගිලී යන්න තටු ගහනවා "...



පලි

මෙය අඩු වැඩි වශයෙන් මගේ කතාවයි ..ඔබේ ද කතාව විය හැක ... අතේ වත්කමට නොව හිතේ හයියට , දරුවන් රට රාජ්ජ වල යවා උගන්වා අපිට නොලැබුණු තටු අපේ පැටවුන්ට ලබා දීමට අපි සැවොම සිහින මවමු ...

The truth about trains

“Psst. Let me get you in  on a secret . 

You know , every morning when you get in that sliding door in to the 8:15…..23 minutes travel time ..just in time to work. Well you do not travel anywhere .”

Scuffy hair , old torn clothes . Stench ..(of wisdom?)..I knew the type .

“The train, sir , with all it’s  compartments is nothing but a retraining device. Much like the “Tardis”. And like my  time machine”
He points at his cardboard box . An old box which once would have held  a large home appliance. May be a fridge or  washing machine.

“You got to have a sharp mind, sir.  You gotta have the right mind set to see through all this “
He whispers  . Why is this happening to me today .. I wonder.

“For 23 minutes , they hold you in .
 Hide what’s is going around you .
While the set is being changed . While the supporting cast get in to place . While they adjust the light and the sounds . To keep the scenery going. To allow you to live the dream and  dream of life .”

.
"Now you might ask me ..How do they change all that …
 I have seen how they do it …Oneday I have opened the doors  with my hands and ran out side to see it.  
I could picture that scene .
And I saw …..

But  that is for another time my friend .  one revelation at a time."

Of course.

A day . An image . Day 7

Chicken . Duck & fried pork .

It has been an interesting week , looking for images . Small thrill injections in a mundane life.  Yes it was to be seven images , but this last one was too much to discard.

The market on a Saturday.

A Day. An Image . Day 6

Downtown Mongkok. Crowded during the weekend . People queuing up for hot Chinese soup during "winter", for cool fruit juices in the summer. Dusty all year around

A day. An image. Day 5

Shadows tell different stories than when in full light.

A day. An image - Day 4

Through the dusty window of no 78 bus .
Not a great shot , but I like it. The spill of yellow glow of  halogen lamp,  especially.

A day. An image- Day 3

The road taken = (sometimes) road back

A day. An image- day 2

Black velvet sheen of rain soaked road

A day . An image - day 1

So here goes . 7 images , 7 days.

The plan is to click an image a day .
Let them not be perfect . Shots taken with my phone camera. Still they are going to be  images of my day.

From inspiring geometric shapes that catch my eye to interesting people I see or even the last minute panic shots..Do tell what you feel


Let's commence.

Faces on a tram car passing the shadows at a crossing , in front of No 1 QRC

අනිසි වැසි

වැස්ස නොවසි 

අවැසි පමණට 

හිතේ දුක් දියවෙන්නට හේදී 

ඒත් 

වැහි දිය බින්දු ඇලවූ 

කවුළුවෙන් ලොව
පෙනෙත් බොඳවී 

On keeping a note book …..

This is an excerpt of a sort .

From the  book “slouching towards Bethlehem” by Joan Didion . That's her in the photo below. 

The words are her’s . The arrangement mine . The structure , the one I am most comfortable with (poetic ).

Like a music arranger who arranges parts of well known tunes in to the arrangement of his choice, to the beat in his head. 

Why did I write it down? 

In order to remember? of course,
But  what was it
that I wanted to remember exactly?
How much of it actually happened?

Did any of it?

Why do I keep a note ­book at all?
It is easy to deceive one ­self on all those scores.
The impulse to write things down is
 peculiarly compulsive
The content is often
 inexplicable
rarely factual
 useful , only accidentally
Only secondarily, in the way
that any compulsion
tries to justify itself.

Keepers of note ­books
are a different breed altogether,
 lonely
and resistant
Re-arrangers
of things,
Children
afflicted apparently at birth
or  afterwards
with some kind of  presentiment
of loss.

The point has never been,
nor is it now,
to have an accurate factual record
(That would be a different impulse entirely,)
 Or an instinct for reality
(which I sometimes envy
but do not possess.)

I’ve had trouble , always
 distinguishing between what happened
and what merely might have
But that  distinction, to me ,
does not  matter.

What, then, is the point?
Why preserve
everything I observe
(See enough . Write it down
I tell myself)
Why do I string word after word
on empty pages
volumes of how I felt
volumes
that nobody’d read
not even I

But , I will
( I tell myself )
one  morning
when the world seems drained  of wonder
on that bankrupt morning
 I will
simply open my notebook
and there it will all be
Passages
back to the world out there
Dialogues overheard in coffee shops and
 stuffy elevators
The smell of orchids in some rich lady’s living room
while it snowed outside
It’ll all be there
and  somewhere
 I’ll find myself
 and remember what it was
to be me

That is
always the point.

PS:
I confess , I too keep a note book .

මහා පිපිරිම // The Big Bang

ශුන්‍යතාවය කැළඹී 

න්‍යෂ්ටිය පිපිරී 

දැහැන් රැහැන් බිඳ 

තරු ඉපිදී  රැයේ 

විශ්වය පුරා පැතිරී 

මහා අදෝනාව 

සවනත වැකෙනට 

කිසිවෙක් නොවී 

එනමුදු 
මේ අමාවක රැයේ 

අඳුරු අහස් කුස කොනෙක 

මියෙන තරුවක් 

නගනා සිහින් කෙඳිරිය 

කළුවර ඉරා පැතිරෙන 

දහසකට ඇසෙන 

පලි :
කිසිවෙක් නැති වනාන්තරයක ගසක් ඉදිරි වැටුනොත් , ඒ නද  ඇසෙන්නට කිසිවෙක් නොවේ නම් අහල පහලක , නැගේද ඉන් ශබ්දයක් ?  .  කිසිවෙකුවට නෑසෙන විලාපයක් , වේද එය විලාපයක් ? 

In every heart

In  every 
flocked formation "V"
fleeing south

away from the 

chilly
breath of winter

there is a goose

dreaming of 

one day
flying free
on her own

In every
midnight’s orchestra

hiding from the haze 
of the full moon 
in the long shadows 
of the ancient one

there’s a cricket

with a dream
of singing

his own song
one day

පරෙවි කූඩූ

අප ජීවත් වන්නේ තට්ටු නිවාසයකය  . එක තට්ටුවක , නිවෙස් අට බැගින් ...තට්ටු හතළිහක් විතර උසට නැගී .. (ඇත්තටම බැලුවොත්  තිරස් අතට විහිදුනු ගමක් )..මේ යෝධ කොන්ක්‍රීට් පරෙවි කුඩුවේ , ජීවිත කීයක් නම්  ළගි ද ?....උදේට කෑම හොයා ගෙනයන , නැවත හවසට පැමිණ වර්ග අඩි 600 යේ 800 යේ කුඩු වල තනිවෙන ජීවිත අතර,  මගේ ජීවිතයද එකකි . 

සාමානය තට්ටු නිවාස සංකීර්ණයක ආකාරයටම , මෙහි නිවෙස් වලට අංක යෙදෙන්නේද, පළමුව මහලත් දෙවනුව නිවෙසත් යෙදෙන අක්ෂරයත් යෙදෙන පරිදිනි . 11A යනු එකොලොස් වෙනි තට්ටුවේ , A නිවෙසයි එය උඩින් ඇත්තේ 12A නිවෙසයි . පහලින් ලියවී ඇති දේ තේරුම් ගැනීමට ඔබට මෙය වැදගත් වෙනු ඇත . 


39A
ඊයේ රැය මාග්‍රට්ට තවත් නිදි නැති රැයකි. ඇට මිදුළු තුලින්ම නැගෙන වේදනාව , සිරුර පුරාම එක සැනින්   පැතිරෙයි  . දොස්තර මෙය මෙසේ වෙන බව ඇයට කිවේය . "It is the way it is "  (මෙහෙම තමයි මේ ලෙඩේ හැටි ). මාග්‍රට් වීදුරු දොර හැර ගෙන බැල්කනියට පැමිණියාය . දැන් දැන් හිමිදිරිය සීතලය . ඇයට  තම බාහු දෙස බැලිනි . සුදුමැලි වූ රැලි ගැසුණු  සම මත ඇඳි   නිල්වන් ශිරා ධමනි රටා මත හිරි ගඩු  නැගී ඇත . ඇය පොරවාගෙන සිටිනා සරුවාලය තදට අල්වා ගත්තාය .
ඈත මුහුදේ තනිවූ බෝට්ටුවකි . ඇයට බිම බැලිනි , තට්ට්ටු 39 ක් පහල කුහුඹු වන මෙන් මිනිස් දෙරුවක් දිස්වේ .. ඇයට ජේන් සිහිවේ ...ඔවුහු සීතල අඩුවූ මාර්තු  මාසයේ  උදේට , නුදුරු උද්‍යානයේ ඇවිදින්නට ගියහ ...ඔවුහු  තම දරුවන් ගැන , මුණුබුරන් ගැන කතා කළහ ...ඉන් පසු ඔවුන් අසල අවන්හලට ගොස්  චීන තේ බිව්හ 
  
"I am not well Margret , will have to start chemo tomorrow" (මට සනීප නෑ , හෙට ඉඳන් කීමියෝ පටන් ගන්නවා මාග්‍රට්) 
ඒ අප්‍රේල්  මස එක්  දිනක් ය . 

" Doctor said to go home tomorrow, But I can't bare this pain . At times I feel it is better if I die off sooner" (දොස්තර  කිව්වා හෙට ගෙදර යන්න කියලා . මට මේ වේදනාව දරා ගන්න බෑ, මැරිලා යනවනම්  හොඳයි )
ඒ මැයි මස  ශනිදාවක සැන්දෑවේ සාන්ත තෙරේසා රෝහලේ අංක 6 වාට්ටුවේය. 

 ගිලන් රථ සයිරන් හඬක් ...වෙලාව රෑ එකොළහත් පහුවෙලා ...
"Know something, Jane has leapt off the balcony last night , suicide"
(දන්නවද ජේන් ඊයේ බිල්ඩිමෙන් පැනලා, සියදිවිනසාගෙන ) ..
ඒ ජුලි මාසයේ මූසල දවසකි  .

චිත්‍රපටයක රූප රාමු මෙන් , මේවා එකින් එක ඈ  මනසේ ඇඳේ. 
  
අද සෙනසුරාදා  , දුව එයි දවල් කෑම අරන් ..උදේම නා ගන්න ඕනේ ...
මාග්‍රට් දොර වසාගෙන ගෙතුලට වන්නීය 


11F
හැම සෙනසුරාදාවකම වගේ අදත්  ටීම් උදේම අවදි වී  ඇත. මේ සති අන්තයේ ඔහුගේ මවට නිවාඩුය ..ඈ වැඩට යන දවස් වලට ඔහු අකමැතිය . ඒ ගිය සමහර විට එන්නේ , දින කීපයකට පසුය .  ඇය   ගුවන් සේවිකාවකි.
"Mommy stay at home . I don't like when you go to work" (අම්මා අද ගෙදර ඉන්න , මම කැමති නෑ   අම්මා වැඩට යන දවස් වලට )

"That is the way with my  job"  (ඒ මගේ රස්සාවේ හැටි නේ ...)
 ඇය ඔහුගේ නළලත සිප ගනිමින් කියන්නීය ...  .  ටීම් ගේ තනියට සිටින්නේ , ටිම්ට කවන්නේ , ටිම්ව නිදි කරන්නේ ලීලා ය
 ලීලා ගේ මව්රට ඈත ටීම් අසා නැති රටකි
" I am Sri Lanka"

ටීම් හඬන විට ලීලා  අලින්ගේ පිට නැගුනු කුමාරයන් ගැන , යකුන් ගැන ,දේවතාවියන් ගැන  කතා කියන්නීය . ඒවා කියන ලීලා ඇසේ පිරුණු කඳුළු පිසදාගන්නිය
"Leela why are you crying " (ඇයි   ලීලා අඬන්නේ)
දිනක් ටීම් ඇසු විට ලීලා කියුවේ "My daughter..."  (මගේ දුව ..) කියා පමණි . බොහෝවිට ලීලා කියන දේවල්  ටිම්ට  නොතේරේ  . 
  
 කාමරයේ දොර වසා ඇත . "Mummy Mummy" (අම්මා අම්මා) ටීම්  දොර ඇර ගැනීමට තනයි ... 

"Tim let your mummy sleep , she came late " (ටීම් අම්මා ඊයේ  පරක්කු වෙලා ආවේ , නිදා ගන්න දෙන්න) ලීලා ටිම්ව සාලයට  කැඳවාගෙන යයි .
ටීම් ලීලාගේ උකුලේ ඉඳ ගෙන , අතේ සිටින සෙල්ලම් වලස් පුන්චා ව තුරලු කර ගන්නේය . 


10A
අද උයන්න ඕනේ කහ බත් , දවල්ට ....කුකුල් මස් , අල  ...ෆාරීමා දවල් අහර වට්ටෝරුව සිතේ අඳින්නිය ....කොල්ල කැමති කෑම ....
විටෙක අශාඩ් නිවසේ නැති බව ඇයට අමතක වේ .

බිම දිගේ දන ගෑ....සෙල්ලම් කාර් තල්ලු කරගෙන ගෙය වටා දිවගිය ...පොඩි පුතු  දැන් කරදඬු උස්වී තරුණයෙකි .එනමුදු නිවාඩුවට පැමිණි විට ඔහු තවමත් ඈ සමග හුරතල් වෙන්නේ පොඩි එකේ වාගේය. 
තාත්තාද , ඒ දෙස බලා  සිහින් හිනාවක් නගනවා විනා, කිසිවක්  නොකියයි .. ඔහුටද පාළුව දැනෙන බව , ඇයට හොඳ හැටි දැනේ .

 කොල්ල කාලද දන්නේ නෑ ..අද ලෙක්චර්ස් නෑනේ , ස්කයිප්  කරන්න ඕනේ තව ටිකකින් .. 

11A
අද සෙනසුරාදා හින්දා , තාම ගෙදර කට්ටිය අවදි වී නැත . නැත්නම් , "උදේ පාන්දරම , පටන් අරන්  තියෙන්නේ වැඩක්  " කියා ඇනුම් බැනුම් ය .
විටෙක මේ බ්ලොග් ලිවිල්ල , කියවිල්ල,  අබින් කෑවා වගේ යයි සිතේ  .
කොහේදෝ ළඟ පාත ගෙදරක කහබත් උයන සුවඳක් විවරවූ කවුළුව අතරින් , නාස් පුඩු දිගේ ගොස් මතකයන් අවුස්සයි ...කහ බත් , පපඩම් , කන පැලෙන සංගීතය , මගුල් ගෙවල් ..... ඒවා එක කලෙක මතකයන්ය .

 ගිලන් රථයක සයිරන් හඬ සිහින්වට ඈතින් ඇසේ. "කවුරු හරි පැනලද කොහෙද , ළඟ බිල්ඩිමකින්" හිත නිගමනයකට පැමිණීමට  ඉක්මන්වෙයි ..

"මම බැලුව කොහෙද කියලා .........."  තේ කෝප්පය මේසය උඩ තබමින් ඇය පරිගණක  තිරයේ  අමුණා ඇති දේ කියවන්නීය.
සුපුරුදු පරිදි සෙනසුරාදා දිනය ඇරඹෙයි 

Predicament with magpies

One for sorrow
Two for joy
my grandmother
sometimes would tell
Of magpies

Now that you’ve
arrived at my day
little bird
guess I too should
try to spot your beloved
Lest
tragedy would come forth
My way

මේ අම්මා .......

අතට  පලා නෙලා ගෙනේ 

 දරුත් බරත් දරා ගෙනේ 

වතට සිනාත් නගා ගෙනේ 

මේ අම්මා....

තේ වතු අතරින් දිග ඇරුණු තාර පාරක් අයිනේ  ...කොහෙන්දෝ නෙලා ගත් ගොටුකොල මිටියක් විකුණා ගන්න අදුර වැටෙන්නට කලියෙන්...රෑ බත සරි කරන්නට ...
බඩගින්න , වේදනාව , තෙහෙට්ටුව කෙතරම් වුවද ,  සිනහව අවැසිය වෙළදාමට ....

An alternate Universe

Universe is a
rinsed out  sheet
hung to dry
on a clothes line
(scars of evolution
 apparent
on it’s well worn fabric)
soaring in the ocean’s sigh
then lull for a moment
to catch it’s breath

The firefly’s
 a star ,
a galaxy,
(even a super nova
if you wish )
crawling slowly
on the surface
hung out to dry
it’s feet stuck
(all six of them )
to the moist pull
of gravity
trace of that last rinse
foiling it’s try of flee

After an eternity
of  crawling
slowly
 to the edging
(the end
as it sees  )
the reality
hit’s
it’s insect mind
there’s
another infinite  stretch  of sheet
 on the other side
only  a fabric thick’s away
yet
another
whole new universe

PS:
Yes,  two post on the same mental picture . Because one was not sufficient....

සමන්තිගේ සමාන්තර විශ්වය

සමන්ති අද බර කල්පනාවකය . සමහර විටක ඇය එසේය  . 
වෙනදා වාගේම අපි මේ කෙටි තාප්පය මත හිඳ  ගෙන සිටින්නෙමු .  සමන්තිට නයිට් ශිෆ්ට් වැටුන නැති දවස් වලට අපි මෙතනට එන්නේ කතාකරන්නටය . කතාව කෙසේ වුනත් , වැඩි වෙලාවක් අපි කරන්නේ මුහුණෙන් මුහුණ බලා සිටීමය . තාප්පයෙන් එහා පැත්තේ සොහොන් කොත් හැරුනාම මෙතන මරු තැනකි . නිස්කලංකය .කොල්ලෝ බෝල ගහන්නේ, අන්නාසි කාරයෝ වාතයක් වෙන්නේ නැත . කළුවර වැටුනාම තාප්පයෙන් එහා පැත්තේ සොහොන් කොත් වල  මූසල ගතිය වුවද අඩුය.  
  
සුළඟට සමන්තිගේ කෙහෙ රැල්ලක් , නළලත රඟන්නීය. සමන්ති තවමත් අහස දිහා බලාගත් වනමය . අමාවක අහස පුරා තරු ඉසිරී  ඇත .
සොහොන් කොත් දෙකක් අතර ඇඳි කොහු ලනු රෙදි  වැලක , සරමක් වේලෙන්නට වනා ඇත .  
 වැනු සරමේ කනාමැදිරියෙක් හෙමින් ගාටන්නේය .  
  
"තනි තරුවේ ....ඔබත් ඔතන ඔහොම ඉන්න ...මමත් මෙහෙම මෙතැන ඉන්නවා "  විජයගේ ගී හඬ හිසේ දෝංකාර දෙයි . 
  
"සමන්ති , මොනවද ඔච්චර කල්පනා කරන්නේ " , මගේ ඉවසීම කෙටිය . 
ඇයට කල්පනා කරන්නට බොහෝ දේ ඇත .   ඇගේ සහ මගේ නොගැලපෙන ලෝක දෙක  . උසස් පෙළ සමත් වුවද , ඇයට පියගැනිය නොහැකි වූ ඒ ලෝකය .  පේලි පේලි මහන මැෂින් වලට එපිට  ඇගේ අනාගතය. උපාධියක් අතේ තියාගෙන ලතැවෙන මගේ අනාගතය .

"අහසේ තරු කොච්චර ඇත්ද ?" . ඇගේ ඇස කොනේ කඳුළු බින්දුවක් දිලිසේ. මම මේ යථාර්තයට අකමැත්තෙමි . ඇගේ කෙටි වාක්‍ය අතරේ මාගේ පාණ්ඩිත්‍ය නිහඬ වෙයි.

"ඒ උනාට එකක් පොළොවට වැටිලා " මම,  සරම් අවකාශයේ ගාටන කනාමැදිරි තරුව දෙසට ඇඟිල්ල දිගුකරමි .....ඇගේ මුහුණේ සිහින් සිනාවක් ඇඳේ. 

"සමන්ති , මේ තරු අස්සේ කොහේ හරි තැනක ,  මීට සමාන්තර විශ්වයක , ඇති තැනක්...අද රෑ අපි දෙන්නා සතුටින් කතාකරන ". 

"සමාන්තර විශ්වයක් ...?"

" ඔව් අර සමනල විප්ලවයේ වගේ ..මර්වින් මහන වෙන ....මාලක අම්බානකට ගුටි කන ......,මමඅර දවසක කිව්වේ බ්ලොග් එකක් ගැන ...දවසක මම ලැප් එක ගෙනල්ල පෙන්නම් .."

හමන මද සුළඟට , වැලේ  සරම ලෙල දෙන්නේය . කනාමැදිරියා සරමේ කොනටම අවුත්ය .

"ඔය සල්ලි නාස්ති කරන්න එපා , ඔය ඉන්ටෙර්නෙට් කාඩ්  වලට ...මට පඩි හම්බුවෙන්න තව සති දෙකක් තියෙනවා " . ඇය පාගිල්ලෙන්  වැල්ලේ සිතුවම් අඳින්නිය .

මා සිතේ මහා බරක් එල්ලෙයි .. මහා ස්නේහයක් , මහා නයගැතිකමක්, මහා වැරැද්දක් කළා යයි හැඟීමක් ...හෙමින් හෙමින් කාන්දුවී ...මනස පිරි යයි .

මම,   අතරමන් වූ තරුව සොයමි ...ඌ සරමේ එහා පැත්තට ගොසින්ය ...."තරුව ගිහින් වගේ "

" නෑ ඌ ගිහින් සමාන්තර විශ්වයකට " ..ඒ හඬේ මට තේරුම් ගත නොහැකි මොකක්දෝ බරක් ...උගේ එලිය යාන්තමට තුනී තිරය තුලින් පෙනේ .

ප ලි 
මෙය කෙටි කතාවක් නොවේ .  දිගම දිග කතාවක මැද හරියයි . 
සමාන්තර විශ්වයක් යනු වැනු සරමේ එහා පැත්ත වැනිය ....අපි ජීවත්වන යථාර්රතයට අප පතන යථාර්තය එතරම්ම ළඟය ... 

නිව් නදී අයිස් ක්‍රීම්

හිතුනා ඡායාරූපයක් දාන්න අද ....නිව් නදී අයිස් ක්‍රීම් 
ස්ථානය- පොලොන්නරුව ...දිනය-හරියටම මතක නැත 

On a day like today..

On a day like today 

I could close my eyes 

and dream of  a tiny star

dying
slowly 
in a lonely nook
of a distant galaxy 

While the walls
that kept your composure
crumble
The light 
that burnt
within thy heart
escape
to the nothingness

On a day like today
I open my eyes
and know
that even though I see you
You’ll be already
gone

Today I walked in your town

I walked through the streets of your town.
today
Changing the picture in my mind
from an old post card
from a vinyl record sleve (with John , George Paul & Ringo )
 at every turn
I think I finally got it ,
things thing ...the cultural melting pot .
when  I saw the oriental girl
 pick the coin
that african middle aged lady ,pushing a pram
dropped
 Their fingers touched slightly
and both smiled

I smelled the smells
 Saw the long dark shadows ,
 heard the whispers
behind the illuminated images
I have onlyseen
 projected on to a white screen
until today

ප්ලේන් ටී ශ්‍රී ලාංකිකත්වය

ගුවන් තොටුපොළේ පෝලිම විනාඩි හතලිස් පහක් දිගට ඇදුනි .

ටැක්සියක සොයා ගැනීම එතරම් අපහසු නොවුවත් , එය ඉරිදා දිනයක් වූ බැවින්  වාහන තදබදය මැදින්  ගාට ගාට නගරයට ඒමට පැය 2ක් පමණ  ගත විය .   

හෝටලේට ආ මට අවැසි වුයේ හැකි ඉක්මනට කාමරයට ගොස් ඇඟ පත සෝදා විඩා හැරීමටය. එතනත්  check in කිරීමට පෝලිමකි . ටික වෙලාවකින් මගේ වාරය පැමිණිනි . 

කවුන්ටරයේ ඉන්න තරුණයාගේ නම ......නාතන් බව මා ඇස ගැටුණි . මේ නගරයේ ශ්‍රී ලාංකිකයන් බොහෝ ජීවත් වන බව මා දන්නා නිසා මෙය මට අරුමයක්  වුයේ නැත . . 

මම :  I have a reservation                               (මගේ නමට කාමරයක් ඇති )

ඔහු :What is your name sir                             (ඔබේ නම කුමක්ද )

මම   It’s ...................

ඔහු :Oh Are you Sri Lankan                           (ලංකාවෙන්ද )

මම :Yes , my name is a dead give away isn’t it? (ඔව් , මගේ නම නිසා හංගන්න අමාරුයි නේද )

ඔහු :Could n't recognize with your name . It is not Sri Lankan like Perera or Fernando .
        But I thought as much with your accent , it sounds Sri Lankan .
        Are you a Sinhalese or  Tamil

(මට නමින් නම්  එක පාරටම හදුනන්න බැරි උනා. එය පෙරේරා , ප්‍රනාන්දු වගේ ලංකික නමක් නෙමෙයි නේ 

හැබැයි ඔබ කතා කරන විදිය ලංකාවේ වගේ . ඔබ සිංහලද දමිලද .)

[මේ මොකාටද එන්න හදන්නේ ....මගේ සිතේ සියුම් කෝපයක් නැගෙනු දැනේ ....මම මොහුට පිළිතුරු දීමට පඩි වදනක් සිහි කරමි . ශික් හදිස්සියට මොකුත් ඔලුවට එන්නේ නැත .]

මම : I am Sri Lankan                                (මම ශ්‍රී ලාංකික )

But are you Sinhalese or Tamil                 (ඒක හරි , හැබැයි ඔබ සිංහලද දෙමළද )

[රස දිය කඳ රතු කට්ට පසු කර ඇදී යයි ....දිගු හුස්මක් ගන්න..හෙමින් ගණන් කරන්න.  දහය, නවය, අට ....]

මම : I am Sri Lankan                               (මම ශ්‍රී ලාංකික) 

ඔහු :My parents are from Sri Lanka . I was born here ..I am of course a Tamil  

         (මගේ දෙමාපියන් ශ්‍රී ලංකාවෙන් , මම ඉපදුනේ මෙහෙ... මම නම් දමිල)

මම :Well my friend good for you..                (ජයවේවා මිත්‍රයා )

 එතනින් එහාට කියන්නට මට බොහෝ දේ තිබුණි . . එනමුදු ඔහු ගේ මුහුණේ ඇදුනු , ඔහු සිතේ නැගුන විපක්ෂිත බව   ඔහුට  ඉතුරු කර,  යතුර ගෙන කාමරයට පිය නැගීමි. 

මෙහි එතරම් බර සංවාදයක් නැත , මා මුහුණ පෑ සිද්ධියක්  පමණි . ඔහු ගේ කතාව කුමක් දැයි මම නොදනිමි . ඒ බැවින් නිගමන වලට පැමිණීම අසාධාරණය .මින් මට හෝ මගේ ආකල්ප වලට අත්වූ ජයක් නැත . සතියකින් පසු මම නැවත ආමි. ඉංග්‍රීසියෙන් හිතන ඔහු තවමත් දෙමල වෙන්නට ඇති (මෙහි සිටින බොහෝ අයට, මෙහි දිගටම සිටීමට,  ඔවුන් ශ්‍රී ලාංකිකයන් නොව දමිළයන් වීම වැදගත්ය) ...

 සිංහලෙන් හිතන මම ශ්‍රී ලාංකිකය..    

**************************************************************************************************

සයුරින් එතෙර ජීවත් වන බොහෝ දෙන ලංකාවේ සුවඳට ආදරේය,කෑදරය.

 ලංකාවේ කඩේකට කන්න යන්නේ.  එකම සින්දු පොත් පෙරලා පෙරලා , එකම සින්දු කියන්නේ . සිංහලෙන් බ්ලොග් ලියන්නේ :) එබැවිනි .

මේ සාදය සංවිධානය වුයේද එබැවිනි. 

පරිප්පු, පොල් සම්බෝල , කුකුල් මස් කරි සමග පාන් ...කොහොමද ආහාර වට්ටෝරුව ..

ශ්‍රී ලන්කන් ක්‍රිකට් ටී ෂර්ට් ඇඳ අපි දේශ ආලයෙන් මත් වී සිටියෙමු . 

කතා බහනම්  සුපුරුදු මාතෘකාමය .

ක්‍රිකට් ( කොල්ලෝ හොඳට ගහනවා ...හැබැයි තිසරව උඩින් එවන්න ඕනේ ) , ලංකාවේ බඩු මිල ( පාන් එකකුයි බටර් කාලකුයි කීයක්ද කියල දන්නවද ) , දේශපාලනය ( සිල්වාගේ පුතා ..) , රටේ දියුණුව ( පාරවල් ටික නම් හැදෙනවා )..

ඒ අස්සෙන් සංවිධායක මඩුල්ලට බරපතල චෝදනාවකි

" මචන් මේක ශ්‍රී ලන්කන් තීම් කියන්නේ කොහොමද ප්ලේන් ටී එකක් නැතුව "

කතාව ඇත්තය . පරිප්පු පොල් සම්බෝල තිබුනට , ශ්‍රී ලාංකික වීමට ප්ලේන් ටී එකක් අත්‍යාවශ්‍යය